Skírnir - 01.01.1880, Qupperneq 95

KÚSSLAND.
95
verSi miSlaS málnm, en J>ær sagnir ganga nú blaSa á milli, aS
hvorntveggja sje teknir til herbnnaSar og hyggi til funda. J>egar
Sínverjar reyndu sig seinast vib Evrópumenn (Frakka og Eng-
lendinga 1858) var hægt aS sjá, hverir eptirbátar J>eir vorn í
herkunnáttu og hve mjög þá brast á borSi, þar sem til vopn-
anna kom og vigvjelanna. Menn ætla, aS nn sje þó allmjög um
bætt, og sagt er, aS þeir hafi vopnakost nokkuS á horS viS þaS
sem títt er hjá EvrópuþjóSum. ÖSru máli mun gegna um vopna-
burS og vígkunnáttu hermannanna eba forustumennt herstjóranna,
en þó er talaS um hermanna- og foringjaskóla á Sínlandi, og því
bætt viS, a& þar sje kennarar bæSi frá Evrópu og Ameríku, álíka
og veriS hefir um tíma í skólum Japansmanna. AS því ráSa má
af sögnum, búast Rússar viS, aS allt verSi þeim ekki svo auS-
unniS, sem Frökkum og Englendingum, en búa út mikinn her
bæSi um öll lönd þeirra í Asíu og í austurfylkjum rikisins í
Evrópu. Einnig hefir þaS heyrzt, sem fyr var á vikiS, aS Skóbeleff
eigi aS vera æzti foringi alls hersins.
Vjer sögSum í fyrra af ymsum tiltektum gjöreySanda og
þeim úrræSum stjórnarinnar, aS hún lagSi herfjötra á borgir og
byggSir. Sú aSferS er hin náttúrlegasta á Rússlandi, og stjórnin
tekur til þess eina, sem nægst er af og flestir fyrir venju sakir
kunna bezt, og hver lætur þar á öSrum bella, þegar viS kemst
— en þaS er ófrelsi og kúgan. Konur báru sýru á eld í fyrri
daga — en «því er aS tjalda sem til er», og tilbrigSum stjórn-
arinnar á Rússlandi til aS kæfa byltingareldinn hefir mátt viS þaS
líkja,i er annars lagar er viS neytt til slökkvingar, sem fúlari er
og vjer þurfum ekki aS nefna. Ekkert mark er berara um siS-
leysi eins þjóSfjelags eSa þegnlegrat skipunar enn þaS, þegar
enginn má um frjálst böfuö strjúka, og þaS má þó meS sanni
segja, aS allir urSu svo ótta lostnir á Rússlandi eptir banatilræSi
Sólovieffs viS keisarann, aS þeim hefir fundizt síSan, bæSi enum
æSri sem hinum iægri, sem eitthvert geigvæni svifi sjer yfir
höföi. Keisarinn, hirS hans og þjónar, gátu ekki vitaS, hvar ný
oóskytja or» kynni aS «geiga», og þegnar hans höfSu í sakleysi
sínu enga trygging lengur í gegn handtökum, kvalameSferS og
dýflissum. AS því vjer geturn ráSiS af frásögnunum frá Rúss-