Skírnir - 01.01.1880, Qupperneq 112

112
CZERNAGORA EÐA SVARTFJALLALAND.
skorað á hana aS stökkva þeim sveitum út úr hjeraðinu, en kveSja
svo liS sitt á burt og gera svo öll skil, aS Svartfellingar mættu
meb skaplegn móti aS sínu komast. Tyrkir urSu loks aS iáta
undan og kveSja liÖ sitt á burt úr Plava og Gusinje, en fóru svo
óbeillega aS, aS þeir svikust um a5 gera foringja Svartfellinga
orðsending um, nær þeir ætluSu sjer á burt, en hana áttu jpeir
aS gera 24 stundum fyr enn þeir tækju sig upp til burtferSar.
MeS þessu móti komust sveitir Albana á þær stöSvar (þ. e. inn
í borgavígin), sem áttu aS koma á vald Svartfellinga. SíSan hafa
hvorutveggju dregiS mikiS liS saman, Albanar og Svartfellingar,
en atburSir hafa ekki enn meS þeim orSiS, því Nikiza jarl hefir
fariS viturlega í þetta mál og komiS svo öllum vanda Tyrkjum
á hendur, aS stórveldin hafa skyidaS soldán til aS senda her-
deildir til Albaníu og reka þær sveitir út, sem sitja enn í óleyfi
í Plava og Gusinje. þaS er bágt aS vita, hvaS Tyrkir vilja nú
efna og hvaS þeir geta efnt um þaS mál, en hitt er haft fyrir
satt, aS foringjar úr liSi soldáns stýri flokkum Albaníumanna, og
þeim muni veita hægt aS fá liS Tyrkja undir merki landsbúa.
Albanar hafa aS sögn lýst yfir nýju ráSi sínu, og þaS er aS gera
landiS sitt aS sjálfstæSu fylki — álíka og Bolgaraland (hiS
nyrSra) —, en Soldáni lýSskylt, svo aS þaS getur veriS, aS Tyrkjum
þyki nú brýnni nauSsýn aS gera atfarir enn fyr, en vilji þeir
beita klækjum sem fyrri, þá verSur þaS þeim vart til annars
enn táls og ófarnaSar. Vjer komum viS þetta mál aptur í frjetta-
þættinum frá Tyrkjaveldi.
Af Nikizu jarli fer þaS orS, aS hann sje kjarkmaBur mikill,
stjórnsamur og einbeittur í öllum ráSum. í fyrra sumar ljet hann
hafa manntal um allt land sitt, þaS sem þá var á hans vald
komiS, en þegnar hans enir nýju — eSa Albanar — í Podgorizu
kunnu þessu illa, og höfSingjarnir sögSu, aS þetta væri undan-
fari þess, aS nú skyldu nýir skattar á þá lagSir og fengu mönnum
vopn í hendur til uppreistar. Undir eins, og jarli bárust njósnir
um þessi samtök, ljet hann efla setuliS sitt i því hjeraSi og
þegar foringjarnir vissu, hverir forsprakkarnir voru, tóku þeir sig
til eina nótt og ljetu sveitir hermanna fara aS þeim og tóku þá
höndum. þeir fóru meS þá á fund jarls, en bann veitti höfS-