Fjölnir - 01.01.1836, Qupperneq 7

7
x Kaupmaiiiialiöfn, 1829). Af því hún er prentuð eptir
þeíin handritum, sein aptur kvað vera skrifuð eptir hand-
í’iti Ara sjálfs: |)á mun vera óhætt að fullirða, að hann
liafi stafsett ineð þessum hætti: lanns, 4. bls., 3. og 6.
línu; 5. bls., 15. 1.; 6. bls., 11. 1.; 10. bls., 8. 1.; 11.
bls., 5. 1.; 12. bls., 21. 1.; 15. bls., 25. I.; 16 bls., 9.
og 17. 1.; 18. bls., 6 1.; — Branns, 20. bls., 18. I.; —
sb. Haralls, 3. bls., 17.1.; 4. bls., 12.1.; 13. bls., 11. 1.;
14; bls., 6., 7., 13. og 15. 1.; 15. bls., 26. 1.; og Rög-
valls, 5. bls., 18 1.; ennfremur: lann- (enn ekki land-)
nám-, 4. bls., 3. 1.; 6. bls., 12. og 30. 1.; og Blunn-
(enn ekki Blund-) ketill, 8. bls., 16. og 18. 1. — og
hvað átti Ara að gánga til að skrifa þannig, annað enn
frammburöurinn? 5'í — að uppskrifendurnir hafi breítt
sona stafsetníngunni, og gjert hana öldúngis gagnstæða
því sem siður var á þeírra öld, eru eíngin líkindi til].
Enn er eptir þriðji kostur ritgjörðarinnar, og er sá
mestur. Er hann í því fólginn, að hún hefur hreift við
þessu efni, sein sjerhvurjum Islendíngi ætti að vera annt
umm, vegua þess það eflir mentun og sóma þjóðarinnar,
að sem flestir sjeu vel lesandi. Firir því þóttu mjer
líkur til, að fleíri inundu vakua við, og leggja til siun
skjerf. Nú með jiví jiað er ekki frammkomið enn,
er varla undarlegt, j)ó mjer leíðist að halda leíngur
í jvessar athugasemdir, sem mjer runnu x' hug, umin
leíð og jeg las áðurneinda ritgjörð, firir eítthvað þremur
árum.
Víst liefur nú ritgjörðinni verið hælt umm stund;
enn á hinn bóginn gjet jeg ekki varið, hún hefur stirkt
mig í jieírri sannfæríngu, að — j)ó so líti út, sem j)að
liafi tekist á stundum, j)á er samt ekki hægt, að biggja
rjett á raungu, soað vel fari. Jað er ekki að búast við
öðru, enn börn (og velflestur almúgi) lesi eíns og skrifað
stendur, og síst er í að skilja, hvurnig menn ætlast til,
að j)au lesi rjett, þarsem stafsetníngin er öll önnur, enn