Fjölnir - 01.01.1836, Síða 16

10
vinna þafi ekki upp með ööru móti! G, á milli enns
og e/ls, enns og enns, o. s. fr., til að minda í aungli
hángnir, o. s. fr. — er það = lint g', eða ní gje-tegund,
soað gjein sjeu firjú í allt? íþareð mig vantar að heíra
þelta nógu glöggt, af jm' jeg Iief ní-tekið eptir jiessu
liljóði, stoðar ekki að veíta ueínn úrskurð í jjetta sinn,
og j)ví síöur búa tii nítt merki. Ættu j>ví, eptir öllu
áöurtöldu, ekki ab verða í stafrofinu nema þessar mindir
— (ef að þeím er sleppt, sem ötðúngis virðast vera
ójtarfar):
c, (c), ú, <Z, 3, e, f, g, g, h, *, j, /r, /, wí,
n, o, (ó), p, r, s, t, u, ú, v, þ, {æ), ö.
Enn j>aö eru alls 29 mindir; j)ó eru liljóðin ekki nema
20. Ætti jveím, eptir eðli j)eírra, að raba allt öðruvísi
niður, enn ln'ngað til liefur verið títt — setja first radd-
arstafina í jiessari röð:
a {æ, á), e, i, i, ö, u, ú, o (ó);
enn siðann samhljóðendurna. Mundi rjettast, að skipa
þeím í flokka, sona hjerummbil:
h, s; r, /; n, m, j; g, g, lc, 3, d, t; þ, v, f, b, p.
Og þó eítthvað í þessari niðurskipun þætti þurfa umm-
breítíngar við, ef allt væri greínilega íhiigað: þá veíklar
j>að í aungvu j)ær reglur umin stafsetnínguna, sem hjer
eru i vændum, þar sjerhvur þeirra er sprottin upp af
eðli ({). e. frammburöi) hvurs hljóðs útaf firir sig, enn
ekki gjefinn gauinur að, hvnr líkíng, og Iivur mismunur,
sje á milli þess og annara hljóða.
Eptir öllu því, semhjer er sagt að undannförnu, vonar
mig lesandanum liggi það í augum uppi, hvur jeg vil að sje
— ekki aðalregla, heidur — emkaregla stafsetníngarinnar;
og er það frammburðurinn. Enn þareð j)að irði mikils til
of lángt, að telja hjer allar ininar ástæður, og þær eíga
annarstaðar betur við, enn í almúgariti: þá geími jeg
þær annari ritgjörð, ef að hamíngjan ann mjer til þess
ahlurs og máttar, að koma henni af. Samt sem áður