Fjölnir - 01.01.1836, Side 21

21
væri lagað. Effvt) hefiir firir víst fern hljóð í stafsetn-
íng íslenzkunnar. 1) JF er = f' i upphajl atkvœ'öis;
inn'i athvœdi á undann egsi, tjei11 c'ða kái12; og þar
sem það er statt hjá oðrti effi sania atlcvœðis, ellegar
innannorðs, i athvœðis - enda, firir f ramann f.
Dæmi: far (fœr, fát), fet, fit, fill, för, fugl, fús, for
(fúl), frcehi, frjáls, flá, Jljót, fnitcur, fnjóskur, fjall;
ofsi, oft, rifia 12; eff, lcafji — affalli, affaragott. 2)
JF lœtur einsog V. a) inn'i atlcvæði á undann eVri12
eða f/jci12; b) standi það aptani atkvœði, og á eptir
annaðhvurt ekki neitt, eða atkvœði sama orðs, sem
hirjar á einhvurjum öðrum staf, enn elli, eftlmi, cði
(þ. e. stúngnu djei), bjei, ellegar nitt orð, sem bæði
hefur áherzlu, og undir et'us einhvurn annann staf i
upphafmu, enn m eða (f> r=) ð\ — sömuleiðis (lœtur
jT eínsog v) i mörgum orðum, hæði i enda atkvœðis
ijin’i þeim, þó að l, m, (ð'i) eða Tb lcomi næst
á eptir, og i enda þeirra sjálfra, þóað ffl eða
(þ i—) þ lcomi nœst á eptir; einnig i hinum öllum,
þegar menn eru eða verða sHrmæltir á þau, bæði i
enda atkvœðis inn'i þeim, þó að l, m, ð eða I) lcomi
nœst á eptir, og i enda þeirra sjálfra, þó að ftl
eða (þ=) þ lcomi nœst á eptir. Dæini: a) jöffri >2
([>. e. jiffur í þigg.) frb. jövri, höfgiI2) frl). hövgi; b) haf
frb. hav, gjefa frb. gjeva, lafhrcett frb. lavhrœlt; — aflálið
frb. avlátið, liflát frb. livlát, o. s. fr. S) JF er = b:
inn' i atkvœði á undann elli, eflni eða eði; einnig i sumum
orðum, þegar hvurndagslega er að þeim kveðið, hœði i
atkvœðis-enda, á undann öðru atkvæði sanui orðs, sem
birjaráelli, emmi, eði eðalbjei, ogi orðs-enda, á und-
ann emmi eða (þorni =) eði, sje það áherzlulaust, orðið
1]) J>ó P sje [>á optast nær sett í stað effs!
12) j?að 1111111 standa hjerumi»l)il á sama, hvurt að þet ta fc
r, g, er látið filgja firra atkvæðinu, eður liinu sefiina — e/iu
og Hask vill!