Fjölnir - 01.01.1836, Blaðsíða 43

43
urn Iilut leíöbeíndi almenningi til að fá vit á, hvab
honnin er boðib, eða til að “þekkja rnatinn fra moðinu”
— eíns og inenn að orði koinast? og er á öðru von,
meðan ritliöfundar og bóka-iitgjefendur alast upp í því-
líku agaleísi, óhultir um sig firir hegníngu ransóknar-
innar, sein það er ætlað að greíða götu sannleíkatis?
Jar eð þið, góðir bræður! liafið lofað, að hafa sjer-
lega aðgjæzlu á ölln, sem leíðrjetti dóma skinseminnar,
tel jeg mjer víst, að þið misvirðið ekki margmælgi mína
um þetta efni, og þó jeg biðji ikkur sjá um, að bóka-
freguina vanti ekki í Fjöinir eptirleíðis, og að eíukum
irðu nefndar þær bækur, sem líkur síndust til, að helst
mnndu koma í almenníngs liendur; álitið um þær irði
að visu að vera so stutt, sem orðið gjæti, og ekki má
ætlast til, þið hafið í Fjölni eíntómar bóka-fregnir; enn
ía orð, töluð í tíma, gjeta koinið miklu til leíðar, og
meíru enn nokkur gizkar á; og þar hin audlegu rit,
eptir eðli sínu, horfa beínast ab siðferðinu, viröist mjer
sem þeírra ætti iíka að minnast; eiula birtast þau ekki
so inörg, að því irði ekki hæglega viðkoinið. Af nísömdum
guðræknisbókuin Iiefi jeg ekki sjeð í ár, nema hugvekju-
sálmana i'it af Stúrms-hugvekjum; og ætla jeg nú að
seígja ikkur í fám orðum, hvurnig mjer leízt á þá.
Jeg varð í firstu allglaður við, þegar jeg sá þetta
kver; því það er fágjætt að sjá sa lángann flokk frum-
kveöinna nírra sálma koma lijer í Ijós, þó margir kvarti
nm, að Islendíngar sjeu — eins og satt er — heldur
fátækir af sálmum, er hagkvæmir sjeu firir þessa tíma.
Enn þegar jeg var búiun að lesa meíra enu eptirmál-
ann, þá fór lieldur að fara af nijer feíginleíkurinn; því
hvurki fannst mjer jeg þá gjeta samfagnað höfundinum,
með heíðurinn firir þessa bók — nema hvað iðni hans
og góður vilji eru ætíð vel virðandi — og ekki heldur
löndum mínum með nitsemi hennar. 5ví er iniður, að
þessir sálinar, eíns og mart af liiuiim andlegu Ijóðinælum,