Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1846, Qupperneq 5

þeir beri sig saman um nokkur niálefni embættum
fieirra viðvíkjandi.
5að liggur f)ó í auguin uppi, að samtök fieirra
yrðu fieim mun blessunarrikari fyrir sjálfa f)á og
aðra, sem embætti fieirra er andlegra og háleitara.
3>eir vinna allir að sama verki, og af f>ví verk f>etta
er andlegt, verða f>eir að vera samhuga og vinna í
i sama anda. Andlegu kraptarnir hjá okkur renna
svo strjált sinn í bverjum farvegi, að nema við með
öllu móti reynum til að veita f)eim saman í eitt, |>á
er hætt við f>eir fiorni upp og verði að engu; og f>ó
Drottinn leggi blessun sina yfir viðburði hvers út aí
fyrir sig, f)á gætum við f)ó eflaust látið meira gott
af okkur leiða, ef við legðumst betur allir á eitt.
Jað er t. a. m. stórvægileg tálman fyrir bvern prest,
sem vill koma einhverri óreglu af í jsóknum sínum,
ef nágranna-prestur bans er ekki samhendtur hon-
um í aö útrýma saina ósiðnum, lieldur, ef til vill, el-
ur hann, eða gjörir gis að viðburðum hins, Eins er
f)ví varið með öll góð og þarfleg áform, hvort held-
ur þau beinlínis miða til andlegra heilla eða stund-
legrar velgeingnis eblingar, að sé dauflega tekiö
undir þau á einum stað, þá spillir þetta fyrir þeim
á hinum staðnuin, af því mönnum er svo tamt að
dragast af dæini og dómi annara, einkum á þann
bóginn, sem þeim er geðfeldastur; og er eptirdæmi
prestsins þeim mun áliriíámeira enn alþýðu, sem
liann er meiri maðurinn, og menn ætlast til af hon-
um, að hann sjái betur enn aðrir, það sem réttast er
í hverjum lilut, og aðhyllist hann eða hafni honum
eptir sannfæríngu sinni, og er það sannur málsliátt-
ur: að eptir höfðinu dansi limirnir. Gætu nú meiri
samtök og nánari félagskapur komist á með prest-
unum, þá er auðséð, að það mundi eyða margri ó-
reglu bæði í fari sjálfra þeirra og annara, og verða