Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1846, Qupperneq 11

11
jþeir seiu geta ekki með öðru móti sannfærst
nm nytsemi þvílíkra funda, ættu þó að látaþaðmæla
fram með þeim, að þeir tíðkast erleiulis, og alstaðar
í Danmörku, bæði úr lieilum biskupadæmum og ein-
stökum prófastadæmum. Að sönnu megum vér ekki
ætlast til þess, að þessliáttar prestastefnur bjá okk-
ur yrðu eins arðsamar og þar — sist hvað visindi
snertir — einkum af því þeim yrði svo skjaklan
komið við, og ekki megum við ætlast til ofmikils í
fyrstu, því þá er svo hætt við, að áhuginn ogáræð-
ið dofni, ef ávextirnir geta ekki náð eptirvæntíng-
unni; en þessu efni er eins varið og hverju öðru,
að mjór er mikils visir; og það sem með fyrstu
þótti lítilmótlegt, verður einatt mikið og blessunar-
víkt í afleiðíngum sínuin, af því lítið ber þá ábless-
unarefni þvi, sem Drottinn ætlar tímanum að ávaxta.
5að er auðvitað, að mörg tormerki má telja á
þessliáttar prestafundum — og sumir telja tormerki
á öllum hlutum — prófastsdæmin eru víðlend, veg-
irnir slæmir og lángir, og prestarnir eiga ekki heim-
angeingt; þetta mál er nú einsog það er virðt: en
það er þó ekki talað útí bláinn;því við, sem gefum
út ritling þennan, höfum sýnt, að hægt er að koma
þessháttar fundum á, jafnvel í hinum erfiðari pró-
fastadæmum, þar sem við áttum fund með okkur á
Staðastaðí fyrra, 1. júlí-mánaðar, og hefðum þá ef-
laust allir mætt, hefðu ekki tveir okkar legið rúm-
fastir af megnri kvefsótt, semum það leiti fór yfir.
jþó sumum útifrá kunni nú að virðast, sem við höf-
um litlu afkastað á fundi þessum, þá mun enginn
okkar vilja hafa þá för ófarna, því við getum allir
með sanni sagt, að það var okkur öllum gleðistund,
og við höfum glögglega fundið, hvernig hún treysti
bræðralag okkar og vináttubönd. Við ræddum þá
um marga hluti og færðum til ástæöu með og mót,