Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1846, Qupperneq 16

1(5
in, þá liefuv þó á flestum þeirra verið að heyra, að
f>eir gjörðu f>að meira sér ti! gamans enn gagns, eða
að þeir gjörðu f)að fremur af forvitni og nýúnga-
gyrni, hehlur enn af hiiíu, að f)eir væntusér mikilla
gagnsmuna af lestri f>eirra.
En f)ó fieir kunni nú að veramargir, semhugsa
líkt um alþíngistíðindin, og hér er sagt, verða þeir
þó ætíð nokkrir, sem líta á þau nokkuð öðruvisi;
þeir búast við að geta lært nokkuö af þeim einsog
hverri annari bók, þegar þau eru lesin með greind
og athygli; þeir búast við þau geti skýrt hugmynd-
ir sínar, og fræðt sig um liitt og þetta; en með öllu
þessu getur þó verið, að þeir séu ekki komnir svo
lángt, að þeir séu búnir að gjöra sér svo ljósa og
fullkomna hugmynd, sem vera þyrfti, um not, þau,
sem þeir gætu haft af lestri þíngtíðindanna, og eru,
ef til vill, ekki færir um það.
Bæði þurfa nú hinir fyrrtöldu þess með, að þeim
sé algjörlega komið í skilníng um, að þeir geti haft
meira gagn af þíngtíðindunum enn skemt-
unina eina, og eins þurfa liinir síðartöldu þess
við, að hugmyndir þeírra séu enn betur skýrðar um
það , hver not þessi séu, og að þeim sé gjört
hægra fyrir að íinna þau, með því að safna þeim
saman í eitt. Jeg vona því, að fáeinar bendíngar
héraðlútandi, muni koma hvorumtveggja vel, það
er að skilja: hinum ólærðu kaupendum alþíngistíð-
indanna, því hinir lærðu þurfa þeirra ekki við; jeg
verð því að taka það vel fram, að bendíngar mínar
í þessu efni, eru eingaungu aétlaðar leikmönnum, og
þættist jeg góðu bættur, ef mér tækist um leíð að
greiða þeim götu til að ná réttum skilníngi bæöi á
bókalestri og á alþíngi sjálfu.
Hin upphaflega greinda spurníng liljóðar þá
svona: hefur almenníngur nokkurt gagn af