Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1846, Qupperneq 38

36
2. Sé nú fbrsaungvarinn ícng'iiin, svo góiitir
sem unnt er, á að fá honuvn sæti við innanverðán
kóvstaf og ekki innar, meðan kirkjum er svo hag-
að sem nú er títt, að kórsætí eru aðgreind með
nokkurskonar {iili frá sætum í framkirkju; annars
ætti hann að sitja í miðri kirkju; til beggja handa
honuin á nú að setja liverja helst karlmenn, eldri
og ýngri, sem laglega sýngja; og standi svo á, að
hreppstjóri, eður helsti bóndinn í sveitinni sé radd-
maður, þá er vonanda, að hann viti að öll sæti í
kirkjunni eru jöfn liefðarsæti, eða, sem er hið sama,
að ekkért þeírra er öðru fremra, svo sætið við kór-
stafinn og þó við kirkjudyr væri, er engu óæðraþví
við altarishornið, og hann láti ekki þvílíkan hé-
góma aptra sér frá að sitja fiar, sem hann getur
lagt sitt betst fram til að lofa Drottinn sinn á verð-
ugan hátt. Fyrir framan kórstaf ætti að ætla þeim
kvennmönnum og únglíngUm sæti, sem raddbetstir
eru, og ætlast jeg þá allteins til, að prestskonan og
hreppstjórakonan fái sér annarsstaðar sæti, ef þær
geta ekki súngið, svo þeir séu allir sem næstirfor-
saungvaranum, sem og liver öðrum, er súngið geta;
með því móti fer saungurinn betstfram. Jegarsvo
er skipað, sem nú var mælt, er kominn saungflokk-
ur, og það á þann stað í kirkjunni sein betst hentar;
fylgi þeir forsaungvara vel sem kríngum hann sitja,
svo þeir bæði bíði meöan hann tekur upphaf á hend-
íngum, sýngi hvorki hærra né lægra, öðar eður
seinna, né beiti ldjóðunum meira eður minna enn
hann, sem allt mun bráðlega komast í gott lag með
góðum vilja, þá er hér saman komið svo inikið
raddamagn, að vel sker úr og heyrist um alla
þareð að því má alþýðunni verða mest gagn, en láti útlend
vísnalög heldur mæta afgángi, þó þan kunni að þykja fnllt cins
fýsileg að neina, og sé i meiri mctum iijá kanpstaðarliúnm.