Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1846, Qupperneq 46

llann lieíui' {iví ekki að eins lirunilifi m<ilefni
þessu apturábak uin inargra ára tíma, lieldur og
misskilið og aflagað stefnu Jiess.
Hvað minnahluta nefndarinnar viðvikur, þá hef-
ur hann að vísu haft allan vilja á að leysa starfa
sinii vel af hendi, og sumt um þetta efni vel og
viturlega talað; en — oss Jiykir hann hafa farið um
jiað óþarilega mörgum oörum. Hefði málefninu fyrst
verið hreift á Jiínginu eða að eins lauslega áður,
Jiá hefði átt vel við að faera sem flestar ástæður
fyrir Jiví er sanngjarnast jmtti; en — einsog nú var
komið sögunni, var Jiað ekki til annars erm gjöra
málefniö ílóknara og tortryggilegra í augum leik-
manna og spilla fyrir Jiví; og lángtum betri hefðu
málalokin orðið, ef minnihlutinn hefði stuðst við
frumvarpið og lialdið sér fast við Jiað, úr J>ví hann
vildi fá nokkurt nýtt lagaboð um Jietta efni. En —
Jiað litur út, einsog hann hafi verið öldúngis ókunn-
ugur anda Jieim, sem var ríkjandi hjá leikmönnum
á Jiínginu og áliti jieirra um Jietta mál, og liafi því
ekki gjört sér í hugarlund, að svo mundi fara sem
fór. Jað varð þó að vera ískyggilegt fyrir hann
og hlaut að vekja eptirtekt lians, þegar hann sá,
hvornig meirihluti nefndarinnar tók í strenginn,
því ekki var ólíklegt, að hinir leikmennirnir á þíng-
inu mundu vera sama sinnis og bræður þeirra, þeir
sem í nefndinni voru. $ó má ekki kasta þúngum
steini á minnihlutanri fyrir þetta, þvi mörgum
mundi hafa orÖið hið sanra á, og fáum getað dott-
ið annað í liug, enn að sanngyrni og svo ýtarlegur
undirbúningur máls þessa mundi sigra allan síp-
íngskap og smánmna anda.
Hitt eigum vér allt bágara með að fyrirgefa
minnahlutanum — þó hann hafi gjört það í góðu
skyni — að hann fór að rekast í þúsund ríkisdölum