Ársritið Húnvetningur - 01.01.1857, Blaðsíða 41

41
er þá fyrst: a& mælast til hvers, sem vera er af
börnum og hjmim, me& gófeu ; ah þakka þeim sem
flest verk, er þau gjöra bæbi vel og fúslega; ab
láta þau jafnan vita, en ekki vera í efaum, hvort
húsbændunum líkar betur eba mibur. — þar næst
á ab unna börnum og lijúum nægilegs svefns- og
hvíldar-tíma, frá 6 til 8 klukkustunda, eptir árs-
tímum og annvirkjum, svo ab þau verbi ekki of-
lúruíi eba fjörlítil a& vinna verk sitt meb fjdgi og
áslundun; því eins og fylgi er betra en fjölmenni,
eins er þab líka betra en hangs og læpuskapur
vib hvert verk sem er, því jafnan kcmur meira
upp á hvernin unnib er, heldur en hvab lengi. —
þab er líka sanngjarnt, ab unna verkafólki einhverr-
ar hvíldarstundar fremurvenju, þegar þab hefir sýnt
bæbi kapp og dugnab vib eitthvert áreynslu - og
lúa-verk, eba stabib í einhverri níbslu og sliti. —
Iljcr undir heyrir og, ab meina ekki heldur leyfa
þeim, sem eru á þeim aidri, ab hressa sig vib og vib
nieb einhverjum leik, eía skvetta sjer ofurlítib upp,
en gæta þess jafnan, ab leikurinn sje sibsamlegur
og meinlaus. — Hvab hinn eiginiega viburgjörn-
ing snertir, þá á fæbib og abbúnaburinn ab vera
bæbi nægilegur og notalegur, eptir efnum og kring-
umstæbum, kaupgjaldib sanngjarnlegt eptir makleg-
leikum og útilátib í því. sem hjúinu máabgagni verba;
eins og hjúibmá ekki heldur, livorki uppsetja kaup-
ib ósanngjarnlega hátt, ellegar í því, sem húsbænd-
unura er allra meinlegast úti ab láta , ef þab vill
ekki baka sjer synd og sekt fyrir ójöfnub og rang-
læti. — þab heyrir og undir viburgjörninginn , ab