Ársritið Húnvetningur - 01.01.1857, Blaðsíða 89

89
rá?)i?) vií) heygaríiinn, og hverju því strái ah fullu
borgih, sem í hlöfeu kemst; svo eroghitt, afe niferi
í hlöfeu getur mafeur geymt eina heysátu í böggli
sjer, óbrjálafea vife annafe hey, ef vill, og þannig
gjört ýmsa afegreiningu á heyi, sem opt er hag-
kvæmt. Fyrir því má jafnan ráfe gjöra, afe í hey-
táptina bindist varla meira í einu en 100 hestar
heys, sem er þafe hálfa, er henni er ætlafe afe geyma,
og þykir vel ganga þegar svo gengur; þetta hálf-
gjörva hey þarf vel afe þekja, svo óhult sje, og
varfeveitist fyrir vindi og regni, þar til nýr hey-
afli vife bætist, og flett er torfi öllu af vandvirkum
manni, svo afe sem minnstar skemmdir verfei á því;
sífean er heyife fullgjört og þakife til hlítar, og virfe-
ist oss sem þessi tvígjörva þakning heysins og
burtfletting torfs í milli, muni svara gildasta dags-
verki fullkomins verkmanns í heyvinnutífe, og eru
daglaun hans 64 sk., fæfei 24 sk., tilsamans 88 sk.
Haustdag eiohvern tökum -vjer 1 mann, og látum
hann gjöra fyrir og byrgja heyife umhverfis, festa
sífean og styrkja mefe tilheyrandi vifeum og grjóti,
og ganga svo frá, afe borgife sje heyinu fyrir
skemmdum öllum afe vetrinum; fyrir þetta dags-
verk fær hann á haustdaginn í kaup og kost 48
sk.; er nú heytópt og hey algjört, og. kostnafeur
orfeinn 23 rd. 80 sk.
Nú viljum vjer í stutlu máli Iýsa kostum hlöfe-
unnar, nefnilega: þeim kostum, er aferar heystæfe-
ur skortir afe öllu:
1. Eins og vjer áfeur sögfeum, afe inn í hlöfeuna
má færa þafe hey, sem afe er flutt í stormum,