Tímarit - 01.01.1871, Qupperneq 21

21
salsbrefi sími, og þannig verða sviptur eign sinni ein-
ungis sakir form-yfirsjónar, en þrátt fyrir þetta hefir
lagasetning þessi heimild í hinu áðurgreinda opna bréfi,
sé það, hvað Reykjavík snertlr, að því ætla má, lögleitt
þar með tilskipun 24. apríl 1838.
Til þess að öðlast fuilan lagakrapt gegn þriðja
manni á því afsals eða veðbréfið, sé fasteign seld eða
veðsett, að lesast á því þingi, þar sem fasteignin heyrir
undir. Yeðsetji nokkur lausafé, án þess að skila því
frá sér, og það ejgi er að álíta sem fast búfé eðurinn-
stæða einhverrar jarðar, og því fylgjandi fasteign, á veð-
setningarskjalið ætíð að lesast á varnarþingi hans. Hið
sama gildir og eptir tilskipun 24. apríl 1833 um þau
skjöl, er takmarka eignarráð nokkurs manns yfir fjár-
munum hans yfir höfuð, en slík skjöl eiga líka að les-
ast á þeim þingum, þar sem fasteignir hans heyra undir,
svo að seinni afhendingar og veðsetningarskjöl eigi geti
haft forrétt fyrir þeim. Skjalsins lagakraptur gegn þriðja
manni reiknast fyrir utan Reykjavík frá þeim degi, að
það er þinglesið, þó skal samkvæmt áður greindri til-
skipun, þegar sá, er útvegað hefir nokkurt heimildar-
eður veðsetningarskjal, sýnir það sýslumanni til fyrir-
farandi bókunar í afsals- og veðbréfabókina, og fær þar
um áteiknun hans og vottorð á sjálft skjalið, svo og
síðan lætur lesa það á næstkomandi manntalsþingi,
skjalsins lagakraptur að reiknast frá þeim degi, er það
þannig var sýnt, svo að það á að hafa forgangsrétt fyr-
ir þeim skjölum, sem undir eins og það fram koma á
þingi, og sem annaðhvort öldungis ekki eður seinna á
þann hátt, er fyr segir, eru sýnd sýslumanni. Af þess-
ari lagagrein flýtur nú beinlínis, að hið ýngra afsals-eða
veðsetningarbréf getur haft forgangsrétt fyrir hinu eldra