Gangleri - 01.08.1870, Blaðsíða 39

39
var orðið grasi gróið; nö var sumar undir fjallinu þar
sem Ingimundur gamli bjó, nú kom glaðværðin, aptur,
er í langan tíma hafði eigi átt böstað á heimili hans,
þvf nö var dóttir hans gipt Einari og þau voru farin
að böa, en hann var í horninu hjá þeim. Móðir Ein-
ars hafði komið þessu tii leiðar, því hön haíði sagt við
son sinn: „Jeg er nö full ern til þess að böa ein á
þessu litla koti, en hann vesalingurinn hefir átt lítilli
gleði að fagna um dagana, taktu þess vegna eigi Stein-
unni frá honum, heldur skaltu hjálpa henni til að vera
ellistoð hans. Já, hann tók gleði sína aptur, og þá hún
Steinunn ekki síður, það má nö svo sein nærri geta, því
næsta ár stóð hún eitt fagurt sumarkvöld öti á túni, og
hjelt á ofurlitlum drenganga; hin heiðgulu ský sveymuðu
aptur yfir hinum hvítu jökultindum, og þá sagði faðir
hennar við hana í hálfum hljóðum: „Nú er jeg búinn
að brjóta fiöskuna í sundur Steinunn, bann litli Ingi-
mundur skal aldrei þurfa að skammast sín vegna móður-
afa síns“. Ó! hvað kvöldsólin skein fagurt á fjalla-
tindana!
T
-l • • • •
UPPGRÖPTUR í POMPEJÍ
Á ýmsum stöðum í Pompeji hefir sainbland af vatni
og ösku úr Vesúvíus hlaupið sem í gjall og myndað
hylki, eða form sera varðveitir sanna eptirmynd hluta
þeirra er það hefir storknað utanum. í hösi nokkru, er
nýlega hefir verið grafið þar upp, eptir hinum nýja máta,
(þ. e. lóðrjett niður) brotnaði lítið gat á eitt þess konar hylki,
og sást þá að í því voru bein. Menn heltu þegar gipsi