Gangleri - 01.08.1870, Blaðsíða 37

37
perlur þegar geislar sölarinnar falla á þær á morgnana.
Hún lagði hendur um háls honum og kyssti hann og
sagði: „En ef þfi færir með faðir minn góður* ?
Hann hrökk aptur á bak og sagði bistur: nþað
er ómögulegt Steinunn‘I
En er hann sá sorgarskýið, er breiddi sig aptur
yfir hið fagra andlit hennar, þá sagði hann, er liann
hafði hugsað sig um stundarkorn: nJeg skal fylgja þjer
á leið, ertu þá ánægð*?
Veðrið var hlýtt og gott, en þokufullt lopt, í dag
var allt svo þögult úti, enginn vindblær, og eigi heyrð-
ist neinn fugl syngja, því Marfátlan og aðrir smáfuglar
voru allir flognir af stað til hinna suðrænu landa, samt
voru rnargir fuglar eptir hingað og þangað sáust hrafna-
flokkar, sem v«ru að hoppa um þúfurnar og krunka
hver framan f annan, og svo voru þeir gæfir, að þeir
flugu eigi upp þó Steinunn og faðir hennar gengju rjett
hjá þeim.
sNú held jeg megi snúa aptur“, sagði hann, er þau
höíðu gcngið kippkorn. nFarðu ögn lengra faðir minn*,
sagði hún. Nú komu þau niður til árinnar; hún var
eigi spegiltær í dag, og allt öðruvísi en seinast, þegar
laxinn spriklaði fyrir fótum hennar. í*á var sumar og
þá sungu fuglarnir, og þá hafði engin hugmynd um það
sem nú var fram komið. Hún andvarpaði þunglega.
Faðir hennar tók eptir því og sagði: sJeg skal fara
kippkorn með þjer enn þá“.
Og svo fylgdi hann henni heim undir vallargarðinn
á bæ Ólafs. Nú mátti hann til með að snúa heim —•
hvaða erindi átti hann heim á bæ Ólafs —? Gat hann
nokkuð hjálpað? Nci, haun var enginn læknir—. Iiún