Gefn - 01.01.1872, Síða 18

20
Ódauðlegleikans þú eignaðist hnoss,
enginn sem frá þér má ræna:
Alföðurs vínið og Iðunnar koss,
eptir sem heimskíngjar mæna,
þó að þeir deili sér daglegt brauð,
dólpúngar saddir af stolnum auð’.
Gulleplið fagra í glymjandi sjá,
guðanna runnið af ströndum,
heilaga stjarna, sem flogin ert frá
feiknstafa brennandi löhdum —
allir þig girnast allt í kríng,
en þig að nálgast er forsendíng.
Breytist í ólyfjan Alíoðurs vín,
öllum, er spilla því vilja;
betur nú gæta mun Suttúngur sín
og Sjampaní-tunnurnar hylja;
fær er ei öllum Óðins braut
inn í hið djúpa móður-skaut.