Gefn - 01.01.1872, Side 43

Gleði.
þer augun svört og augun blá
af yður drykkjast sálin mín!
J>ér himni brúna hlægið frá
sem heiðrík sólin skín!
í>ú ástar-vínsins eilíf lind
sem Amor töfrast sjálfur af,
þú almættisins eigin mynd
sem alda drottinn gaf!
Sé þér himneskt Jof um öld og ár!
p>ú ert allrar jarðar Ijóminn hár!
Og so renni jeg út og so ræski jeg mig
og ríf mig fyrir þig!
|>ú sem að vekur hörpu hljóð
og hefur vald á kvæða-saung,
þú sem að stillir strengja-ljóð
og styttir dægur laung!
Sem knör um bláa báru fer
er blærinn leikur snjallt við hún
eins liossar öndin sæla sér
á silfurskærum dún!
Sé þér himneskt lof um öld og ár!
[>ú ert allrar jarðar ljóminn hár!
Og so renni jeg út og so ræski jeg mig
og ríf mig fyrir þig!