Fréttir frá Íslandi - 01.01.1882, Blaðsíða 7

STJÓRN.
7
ina af kirkjotekjimum eptirleiðis. Ef öðrum hverjum líkar eigi
úttektin, má heimta aðra úttekt. Sóknarnefndirnar eru skyld-
ar að annast kirkjurnar, sem forráðamenn peirra áður, og koma
fje peirra á vöxtu, en fá 6 af 100 í ómakslaun. Við petta falla
niður laun fyrir yíirskoðun kirkjureikninga.
Lóg um sólu fangelsisins á Húsavík voru sampykkt af
konungi 8. dag septembermánaðar.
|>að sást brátt á, að ákvörðun sú, sem stendur í 9. gr. laga
4. nóv. 1881 um útflutningsgjald af fiski og lýsi, að «spítala-
gjald skuli aðeins heimtast af peim afla, er fengizt hefði til
ágústmánaðarloka 1881» var mjög óhallkvæm landinu, vegna
pess, að síldaraflinn er mestur að haustinu; en par var ákveð-
ið, að lögin næði gildil.jan. 1882, svo að par fjellu eptir pess-
um lagahága 4 mánuðir úr, svo að ekkert spítalagjald og ekk-
ert útflutningsgjald lagðist á síldina eða annan afla, er aflaðist
og væri fluttur út um haustið. Var pessu máli nokkuð hreyft
í blöðum og brjefum, sem gengu frá Islandi til stjórnarinnar,
og fann hún hvílíkur skaði petta var landinu, og vildi eigi láta
pað mikils í missa fyrir pessa handvömm pingsins. Voru pví
gefin út bráðabirgðarlög 16. febr., er kváðu svo á, að «afli sá,
er fengizt hefði á árinu 1881, skyldi pví að eins undanpeginn
spítalagjaldi, að hann væri fluttur út úr landinu eptir 1. jan.
1882, og skyldi pá um leið lagt á hann útflutningsgjaldið*
samkvæmt lögunum. Varð pessu pannig hrundið í lag, án
pess pað yrði landssjóði til nokkurs tekjumissis.
Nú um undanfarin ár hefir verið allmikil hreyfing meðal
manna um pað, að söfnuðir hafa viljað sjálfir fá að kjósa sjer
presta sína, en eigi láta landstjórnina «setja pá upp á sig»;
kvað svo ramt að pessu, að pegar Hólmar í Reyðarflrði voru
veittir Daníel prófasti Halldórssyni frá Hrafnagili sumarið 1880,
risu sóknarmenn gegn veitingu pessari, og vildu fá að halda
presti peim, er hafði verið par áður aðstoðarprestur. Samt fór
Daníel prófastur austur sumarið eptir, en fjelck par eigi betri
viðtökur en svo, að nær pví enginn af söfnuðinum pá af
lionum nein prestverk. Báru peir pað fyrir, að hann væri
gamall, og hefði aðstoðarprest, og lögðu pað pannig út, að sjer
hefði verið sendur prestur, sem ei væri fær um að pjóna brauð-
inu sjálfur, en væri eigi til annars en hirða tekjurnar. Situr