Fréttir frá Íslandi - 01.01.1882, Blaðsíða 39

MENNTUN.
39
Kaupmannahöfn, og ljet par prenta bók. Titill bókarinnar er
pessi: «Hjer er önnur litil ferða saga Biriks Ólafssonar, er var
á Brúnum i Rangárvallasýslu, nú i Ameriku, TJtah i Spanish-
fork árið 1881—82. Bókinn segir frá, um ferðina frá íslandi
til Utah i Ameriku og um ymislegt er liann sá og heyrði á
peirri leið, og um mart veraldlegt hjá Mormónum og peirra
trúarhrögð. Prentuð á minn eiginn kostnað í Kaupmannahöfn
1 prentsmiðju S. L. Möllers 1882». Titillinn lýsir efni hókar-
innar, en pess má að eins geta, að liún er rituð með hemju-
lausum trúarofsa og töluverðri mælsku, svo að vel má verða, að
hún verði fáfróðum að fótakefli, pó að fávizkan skíni hver-
vetna í gegn um hana. Bók pessi er svo hlaðin af prentvillum,
að æfing parf til pess að geta lesið hana, pví að höfundurinn
ljet eigi lesa prófarkir af henni. Eiríkur flakkaði hjer um land
með bók sína, og prjedikaði mormónsku óáreittur, en fáa mun
hann hafa fengið í söfnuð sinn. Hann dvaldist í Beykjavík um
veturinn.
Slcáldskaparrit, sem nokkuð kveður að, komu tvö út á ári
pessu: Verðandi og Brynjólfur Sveinsson. Verðandi var pannig
til komin, að fjórir íslenzkir stúdentar, Hannes Hafsteinn,
Gestur Pálsson, Einar Hjörleifsson og Bertel porleifsson lögðu
til hver sinn skerf og gáfu út kver petta. j>að hefir inni að
halda smásögur og kvæði, og er pað flest gott, og sumt ágætt.
Blærinn og efnið í riti pessu er að miklu leyti ókunnugt hjer
á landi; pað er angi af hinum punga «realistiska» *) straumi,
sem nú er aðalefnið í hinu merkara í öllum útlendum skáldskap
á síðustu tímum, sem hefir seilzt upp hingað undir nafni stú-
denta pessara. Perla bókarinnar er smásaga Gests Pálssonar:
Kærleiksheimilið. Hún er mjög laglega ritin, og sálarlíf manna
mjög vel og ljóslega sýnt. Upp og niður eptir Einar Hjörleifs-
son er lítilfjörlegt sem saga, en felur í sjer afarmargar athuga-
semdir, sem skáldið hefir tekið eptir og sett fram, og mundi
margur hafa gott af að taka pað hetur til íhugunar. Báðar
pessar smásögur snerta ópægilega við ýmsum smákaunum í
pjóðfjelaginu, og ætti pví að hafa góð álirif. Hannes Hafsteinn
*) pað er búið að tala svo mikið um þetta orð í blöðunum, að það
skilst, svo að eg get eigi verið að stiiða við að þýða f>að.