Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1955, Blaðsíða 104

108
ÁKBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
verk með upphleyptri verkan, skorið 4-5 mm djúpt niður. Ferhyrnd-
ur flötur er afmarkaður við hvorn enda, til vinstri er hann hér um
bil ferningur (kvadrat), en nokkru styttri til hægri. I þeim báðum
eru margir stönglar, blöð og „kringlur“. Samhverfi um lárétta mið-
línu. Miðbiki fjalarinnar er skipt í þrennt að endilöngu. í miðju er
lína með stórum höfðaletursstöfum. Að ofan og neðan eru bylgju-
teinungar. Báðir byrja þeir til hægri. Stönglarnir eru flatir að ofan
með óglöggum innri útlínum, um 1 sm breiðir. f hverri beygju er
blóm (rósetta) og blaðskúfur með frammjóum blöðum, smáleggjum
með „kringlum“ og einn lengri stöngull, sem sker aðalstöngulinn og
endar í einni eða tveimur „kringlum" og hnakkablaði. — Teinung-
arnir og höfðaletrið laglega skorið. Skrautverkið á endaflötunum
viðvaningslegra.
4. Artal: 1751.
5. Áletrun. Full áletrun á bakhliðinni er: ÍHS AN 1751 (í
miðju). Lengra til hliðar aftur 1751. Höfðaleturslínan:
margriet / uermundsdotter / a / f
6. L: Keypt hjá adj. A. Feddersen í Kaupmannahöfn, 10. 10.
1887. ísland. Dalasýsla.
8. Peasant Art, fig. 35.
1. 5922/. Rúmfjöl úr furu. L. 132, br. 18.5, þ. um 1.
2. Stór sprunga er eftir miðjunni að endilöngu. Að öðru leyti
óskemmd. Eitthvað hvítt í hrufum og krókum útskurðarins. Máln-
ing(?) eða sótthreinsunarmeðal eða þ. h.(?). (Eftirtektarvert er,
hversu margar af rúmfjölunum í NMS eru með þessu hvíta.) 75.B.af.
3. Útskurður á framhlið. Umgerð af innskornum, samhliða lín-
um með latneskum upphafsstöfum meðfram köntunum. í miðreitnum
er bylgjuteinungur með upphleyptri verkan, skorið 3-4 mm djúpt nið-
ur. Teinungurinn snýr öfugt við leturlínurnar og byrjar í neðra horni
til hægri. Stönglarnir eru flatir að ofan með innri útlínum, um 2 sm
breiðir. Þverbönd eru með jöfnum millibilum alla leið. í hverri
beygju er grein, sem vefst upp og endar í stórum vafningi og blað-
skúf. Flestir vafninganna eru skreyttir með innskornum smálínum
og þríhyrndum skurðum með einum lóðréttum og tveimur hallandi
köntum. Einn hefur þverband og ,,lengdarband“, hornrétt hvort á
annað, einn er settur bognum línum, sem að nokkru skera hver aðra.
Blaðfliparnir hafa líka ýmiss konar skurði og innskornar línur.
Blöðin meðfram efra og neðra kanti hafa að nokkru leyti undarlega
lögun. Á einum tveimur stöðum sjást einnig standandi fuglar. Frá