Norðurljósið - 01.01.1980, Blaðsíða 3

NORÐURLJÓSIÐ
3
samkomunni lauk, heilsuðum við mörgum, góðum
vinum.
2. júní, laugardagur, er kominn. I dag byrja sam-
komurnar, sem haldnar eru í íþróttahöllinni stóru,
sem rúmar um tvö þúsund manns í sæti eða fleiri.
Klukkan 4 hefst samkoma. Mér hefur verið tjáð, að
ég fái tækifæri á þessari samkomu til að segja frá As-
tjarnarstarfinu. Óneitanlega er það erfltt: að líta svo
stóran skara áheyrenda þar. Maður er vanur fámenn-
um samkomum hér heima. Túlkurinn heitirDavíð, og
hann skilur mjög vel íslensku. Hann var fyrir nokkr-
um árum að vinna hér á Islandi ásamt konu sinni.
Bæði hjónin tala góða íslensku. Davíð hjálpar mér
mikið og byrjar á að kynna mig. Varð ég þá nokkuð
undrandi og óstyrkur, því að maðurinn virtist þekkja
mig svo vel, að ég yar farinn að velta fyrir mér, hvað
það væri, sem hann vissi ekki um mig. Það var talsvert
merkur atburður á ævinni: að fá að tala á slíkri sam-
komu. Það var auðfundið strax, hve góður skari var að
hlusta á fréttir frá íslandi. Færeyingar hafa mjög mik-
inn áhuga fyrir okkur, grönnum sínum.
Söngurinn og hljóðfæraslátturinn eru góðir. Sam-
koman þessi stóð í um það bil tvær klukkustundir.
Næsta samkoma var klukkan 8. í kvöld er reynt að tala
til unga fólksins. Strax kl. 7.30 byrjar fólkið að
streyma inn. Nú er margt ungt fólk viðstatt. Fólkið
streymir látlaust inn. Ósjálfrátt vaknar sú hugsun:
„Hvernig fer smábær sem Klakksvík að því: að fylla
slíkt hús?“ En fólk heldur áfram að koma. Loks er
stóra íþróttahúsið fullskipað. Öll er samkoman góð.
Alvöruþrunginn boðskapur kemur fram. Unga fólkið
er afarkurteist.
3. júní er kominn, hvítasunnudagur. Kl. 10 hefst
brauðsbrotning. Varð ég þá undrandi. Salurinn stóri
er þétt setinn. Verður tvennt mér ógleymanlegt: Góð
skipulagning og einnig frelsi þeirra manna, sem þarna
taka þátt.
Kl. 4 síðdegis er samkoma. Enn er húsfyllir, góður
söngur og vitnisburðir. Nú fær Jógvan tækifæri til
þátttöku.
Enn hófst samkoma kl. 8. Fólkið er eins margt nú
og kemst í húsið. Þarna koma einnig fram góðir vitnis-
burðir. Söngur er sérstaklega góður. Allt fer vel fram
og reglusamlega. A þessari samkomu var mjög mikið
af ungu fólki.
4. júní er kominn. Kl. 10 f.h. er næst-síðasta sam-
koman. Þama var hér um bil húsfyllir. Bæði fullorðið
fólk og ungt bar fram vitnisburði. Þarna talaði fær-
eyskur læknir. Hann er yfírlæknir í sjúkrahúsinu í
Þórshöfn.
Kl. 4 hófst loka-samkoma þessa móts. Enn streymir
fólkið að. Aldrei virðist það vera þreytt að sitja. Þessi
samkoma er meira í kveðjudúr.
Óneitanlega er mikið þakklæti í huga mínum, þegar
ég lít í honum yfir mótið. Eg sá svo margt, sem gerir
þessar stundir ógleymanlegar, og sannfærði mig um
þá andlegu blessun, er hvílir yfír færeysku trúarlífi.
5. júní er kominn, þriðjudagur. I kvöld munum við
sýna myndir og segja frá Ástjörn í Fuglafírði. En um
kl. 14 hafa nokkrir vinir boðið okkur að borða á stað,
sem er skammt frá Klakksvík. Heitir hann Viðaroyri.
Þetta er einhver fallegasti bletturinn, sem ég hef séð í
Færeyjum. Til að komast þangað, er ekið gegnum
mjög löng jarðgöng. A þessum fallega stað er mjög
gott hótel. Urðum við ekki fyrir vonbrigðum með
matinn. Hann var mjög góður. En fyrir okkur var hið
besta það: að mega eiga þarna stund með vinum og
velunnurum starfsins við Astjörn. Ó, hve ég er ríkur
að hafa eignast slíka vini og samstarfsmenn við mál-
efni Drottins. Eg mun aldrei verða svo gamall, að ég
gleymi þessu.
Um kvöldið fórum við svo til Fuglafjarðar. Þar
fundum við gamla vini og nýja, sem var gaman að
kynnast.
Um kvöldið hélt ég til Lorvíkur. Gisti ég þar hjá
vini mínum Jústiníusi tannlækni og konu hans.
6. júní er runninn upp. Hefst nú þraut mín að
þiggja tannlæknis þjónustu og athugun á tönnum
mínum. Jústiníus gerði hið besta, sem hann gat. Ekki
veit ég, hvort hægt er að segja það um mig.
Um hádegisbilið komu Jógvan og Þórarinn frá
Klakksvík. I kvöld er ráðgert að tala á samkomu í
Þórshöfn. Þar er samkomusalur, sem heitir Ebeneser,
og er eitt hið stærsta samkomuhús í Færeyjum. Við
ákváðum að fá gistingu í hótel Hafniu. Er það auðsótt.
Kvöldverður bíður okkar hjá bróður okkar Oswald
Kjærbo. Hann er mikill áhugamaður um útvarp á ís-
lensku frá Monte Carlo. Fengum við þarna mjöggóð-
ar viðtökur. Þá var ég einnig með 10 ræður í útvarps-
þáttinn, sem heitir „Orð krossins.“ Sá ég, að þetta
gladdi bróður minn Oswald, því að hörgull er á ís-
lenskum ræðum.
Samkoman, sem við Jógvan tókum þátt í, fór fram í
sal, sem er á fyrstu hæð hússins. Rúmar hann um 300
manns. Þarna sáum við birtast marga gamla og góða
vini. Var kvöldið hið ánægjulegasta. En hæsti tindur
ánægjunnar fannst mér vera sá: að mega líta inn hjá
Pétri Háberg og endurnýja gamla vináttu.
Þetta kvöld komum við einnig við hjá vinum okkar
Sólrúnu og Eyfínn. Þau bjuggu nokkur ár á íslandi,
Þau sjá um að Senda „Orð krossins” til Monte Carlo
og að búa það til flutnings. Samkomulag varð um, að
ræðumar skyldu verða teknar upp síðdegis næsta dag.
Seint er gengið til náða en við njótum góðrar hvíldar í
hótel Hafniu.
7. júní er kominn. Fyrri hluta dagsins nota ég til að