Norðurljósið - 01.01.1980, Síða 26

26
NORÐURLJÓSIÐ
Ekki langt frá heimili hennar var Tómasar-hæðin.
Sagt er, að þar hafí Tómas postuli liðið píslavættis-
dauða - það er sagt, að Tómas hafí farið til Indlands og
boðað kristna trú í Madras. - Þegar vestrænir menn
fóru að koma til Madras, hittu þeir þar fyrir kristna
menn, sem kallaðir voru „Tómasar-kristnir.“
Kaþólskir menn hafa byggt á hæðinni mynd af kross-
festingunni og kapellu, held ég þar, sem sagt er, að
hann hafí verið líflátinn. En niðri í miðri borginni er
mjög vegleg kirkja. Er álitið, að postulinn hafí verið
jarðaður þar.
Margt var að sjá í Indlandi, sem kom mér til að
hugsa um og þakka fyrir, hvað við eigum gott á Islandi
í samanburði við fátæktina miklu, sem þarna má sjá
víða.
Eftir tæpar þrjár vikur fór ég að hugsa til heimferð-
ar. Það var líka vegna hitans, sem um þetta leyti er
mikill á Indlandi. Moskító-flugumar voru líka að bíta
mig, og einnig það olli því, að ég var orðinn heimfús.
Hitinn var stundum á milli 45 og 50 stig. Svo fylgdi
fjölskyldan mér á flugstöðina og kvaddi mig þar með
miklum kærleikum. Þannig hafði hún tekið á móti
mér.
Með flugvél frá indverska flugfélaginu flaug ég til
Bombay og kom þar að kvöldi dags. Morguninn eftir
átti hún að leggja af stað. Varð ég því að gista í Bombay
um nóttina. Gisti ég í hóteli, sem flugfélagið réði yfír.
Var það líkt Loftleiða-hótelinu hér. Var mjög gott og
þægilegt að vera þar. Um kvöldið fór ég að gá í
bækumar, sem voru á náttborðinu. Sá ég þá, að
Gídeons-félagið hafði látið þar biblíu. Gladdi það mig
mjög, þar sem ég er sjálfur í Gíedons-félaginu.
Um morguninn var farið út í flugvélina frá breska
flugfélaginu. Hún hóf sig til flugs eftir stuttan tíma.
Ég var nú kominn meðal manna af ýmsum þjóðum og
bráðum í annað loftslag. Matarlystin varð líka betri,
þegar komið var úr mesta hitanum. Ég held við höfum
verið 10 tíma á leiðinni frá Bombay til Lundúna.
Ég átti enn eftir af bókmerkjunum með Jóhannes
3.16. Dreifði ég þeim út meðal fólksins í flugvélinni.
En það var geysimargt, því að þetta var stór þota eins
og áður. Þegar komið var til Lundúna, fór ég strax að
leita uppi staðinn, sem íslenska flugvélin fór frá.
Fannst mér það dálítið flókið. En alltaf varð einhver til
að hjálpa. Nú var ég líka með lítinn farangur. Ég hafði
lært, að best er að vera með eins lítið og unnt er í svona
ferðalögum.
Er ég hafði fundið deildina eða öllu heldur staðinn,
sem íslenska vélin fór frá, fann ég von bráðar
skrifstofuna eða öllu fremur staðinn þar, sem skrif-
borðið var. Varð það með þeim hætti, að ég heyrði
einhvem vera að tala íslensku. Fannst mér þaðeins og
englamál. Farið var út í flugvélina. Gekk ferðin vel til
Islands. Og mikið var gott að vera kominn heim.
Frá íslands svölu sundum
að Suður-Indlands grund
ég sveif á vélavængjum
og vini hitti um stund.
Þá fýsti mig að finna;
við flugstöðvar þar dyr
þeir hengdu um háls mér blómsveig,
ég hafði ei reynt slíkt fyrr.
Þó spámannsævi heima
ei hljóti frægðarglans,
þá fjarri föðurlandi
hún fær oft heiðurskrans.
Ég ei mig ætla spámann,
en óska þó og bið,
að einnig Island megi
til Indlands senda lið.
Osamkynja ok
Ung stúlka kom til predikarans C. H. Spurgeon og
sagði honum, að hún ætlaði að giftast manni, sem
hvorki elskaði Drottin Jesúm né sækti kirkju. Hann
lét hana þá heyra aðvörun postulans: „Gangið ekki
undir ósamkynja ok með vantrúuðum.“
Hún reyndi að sannfæra hann um, að áhrif hennar,
þegar þau væru gift, mundu lyfta honum upp. Predik-
arinn bað hana þá að stíga upp á stól og standa þar.
„Nú,“ mælti hann, „skuluð þér reyna að lyfta mér
upp til yðar.“ Hún tók fast á, en árangurslaust.
„Rétt,“ hélt hann áfram, „nú ætla ég að toga yður
niður, en þér gerið allt, sem þér getið, til að vera kyrr
á stólnum.“ Hún lagði hart að sér, en varð að fara
niður af honum þegar eftir fyrsta átakið.
„Þama sjáið þér,“ mælti hinn vitri sálnahirðir,
„hvað muni gerast, ef þér giftist þessum manni. Þér
getið ekki lyft honum upp, en hann mun toga yður
niður.“ (Þýtt úr „Sverði Drottins.“)
Ungar stúlkur, sem eiga vínhneigða unnusta, ættu
að hugsa eftir ráðleggingu, sem gefín er í eftirfarandi
erindi:
Þér, ungu stúlkur, hafíð holl þau ráð,
að heimta það af förunauti yðar,
að ástin verði ei ofdrykkjunni að bráð,
því oft er vínið skjótur bani friðar.
Erindi þetta er úr kvæði, sem ég las sem barn eða
unglingur. (Ritstj.