Norðurljósið - 01.01.1980, Qupperneq 38

38
NORÐURLJÓSIÐ
komin inn á hættulega braut. Hreyfíngin getur sýnst
mikil, en andlegi krafturinn lítill, og þá verður
raunverulegur árangur fyrir Guðs ríki mjög lítill.
Því fyrr, sem við höfum hugrekki til að hætta við
slíkt, því betra. Kristindómurinn hefur þegar gengið
alltof langt á þessari braut. Fólk hefur vanrækt að
biðja, þangað til það hefur misst löngunina til að biðja.
Þetta gengur alltaf þannig. Tapaður áhugi á bæn er
alltaf eðlileg afleiðing af vanræktu bænalífi. En því
meir, sem einhver biður, því meiri verður löngunin til
að biðja.
Það eru dásamleg forréttindi fyrir okkur, veika og
vesæla menn, að við megum nálgast Guð í bæn.
Hugsaðu um það, að hinn hái og heilagi Guð, sem ríkir
í dýrð og ljósi, og er hylltur af kerúbum og seröfum
himinsins, hann vill hlusta á þínar og mínar bænir.
Hann, sem hefur skapað himingeiminn með sínum
óteljandi skara af sólum og reikistjömum, hann tekur
eftir þessari ófullkomnu mannveru, sem krýpur í bæn
á einmanalegum stigum, niðri á þessari litlu
reikistjörnu, sem við köllum, Jörð. Hann hefur áhuga
fyrir þessari aumu mannveru. Hann elskar hana, og
hann beygir sig niður og hlustar eftir bænarandvörp-
um frá þessari einmanna, hjálparlausu mannveru.
Hann lætur meira að segja smámuni í lífi hennar ekki
vera sér óviðkomandi.
Svo mikið elskar Hann mennina, að hann heyrir
hvert bænarandvarp. Hann elskaði þá svo, að hann
sendi son sinn frá ljósanna heimkynnum hingað niður
á þessa dimmu jörð til að kenna okkur að biðja. Þú
mátt biðja, og þú mátt leggja allt fram fyrir Guð í bæn.
Þekkir þú synd þína? Viltu fá fyrirgefning og frið?
Talaðu um þetta við Guð. Hann á hjarta sem elskar
Þ»g-
Ert þú einmana og yfirgefinn, er hjarta þitt
sundurkramið af biturri sorg, eða óbætanlegum
skaða? Gráttu þá út við brjóst Jesú. Trúðu honum
fyrir því. Hann skilur þig.
Hefur þú tímanlegar sorgir að bera áhyggjur um
óþekkta framtíð, efnahagslegar áhyggjur? Leggðu
byrði þína við fætur Drottins. Hann fæðir fugla
himinsins og klæðir liljur vallarins.
Er einhver, sem er þér nákominn, ófrelsaður?
Talaðu um hann við Guð. Hann þekkir leiðina að
hjarta hans.
Gengur þú með erfiðan sjúkdóm - ólæknandi
þjáningar - eyðilagðar taugar eða útslitið hjarta? Hinn
mikli læknir lifir ennþá. Hann tekur á móti
heimsóknum bæði á nóttu og degi. Hann getur læknað
Þig-
Þýtt úr Livets Gang.- G.G.
Sálarfriður á undan uppskurði
Sumarið 1913 bar svo til, að frú E. varð að gangast
undir uppskurð, sem var alvarlegur. Áður en hún fór
að heiman, og aftur síðdegis í sjúkrahúsinu, báðum
við saman og fólum hana ákveðið umsjá og varðveislu
okkar himneska föður.
Litlu fyrir kl. 3 um nóttina vaknaði hún og gat ekki
sofnað aftur. Ótti mikill greip hjarta hennar, er hún
fór að hugsa um væntanlega aðgerð. Hvernig færi nú,
ef lífsþráður hennar slitnaði, meðan hún lægi á
skurðarborðinu? Börnin hennar sjö yrðu þá móður-
laus? Ótti hennar varð að örvæntingu. Þá seildist hún
eftir biblíunni sinni, er lá á borðinu hjá henni. Hún
lauk henni upp og bað um eitthvert sérstakt fyrirheit.
Andi Guðs leiddi athygli hennar þegar í stað að 56.
Sálmi, 4. grein: „Þegar éger hræddur, treysti ég þér.“
Hún minnti Drottin á, að traust hennar væri á honum
og bað hann að ávíta anda hræðslunnar og fylla hjarta
hennar með friði.
Lausnin kom íljótt, og eftir áeinar mínútur var hún
sofnuð fasta svefni. Skurðlæknirinn þreifaði á slagæð
hennar og sagði: „Áreiðanlega er þetta slagæð sann-
kristinnar manneskju, því að þér eruð eins róleg og
búið væri að aka yður til morgunverðar.“
Bæta verður því við söguna af frú E., að um nóttina
vöknuðu tveir vinir (eða vinkonur) frú E. kl. 3 um
nóttina. Báðum fannst þeim, að þeir (þær) ættu að
biðja fyrir frú E. Ekki var það vani þeirra að vakna á
þessum tíma, en komu með hana í bæn að hásæti
náðar Guðs. Þeim þótti vænt um að frétta síðar, að
bænum þeirra hafði verið svarað dásamlega.
Aðgerðin heppnaðist vel, og frú E. fékk að lifa
áfram með eiginmanni og börnum. (Þýtt úr: I Cryed,
He answered. Ég hrópaði, Hann svaraði.)
Bœnasvar hjá Kína Upplanda kristnibðinu.
Maður nokkur var mjög reiður, af því að dóttir hans
ung og tengdadóttir sóttu í kristniboðssalinn, sem var
í næsta húsi. Þar lásu þær biblíuna og trúðu á Jesúm.
Þetta taldi hann smán. Dag nokkurn barði hann
dóttur sína hræðilega, læsti þær báðar inni í stofu og
gaf þeim ópíum til að drepa þær. Heldur sagðist hann
vilja deyða þær en að þær færu í þessi Jesú-trúar-
brögð.
Alltaf var beðið mikið mikið fyrir þeim. En þessa
nótt báðu kristniboðarnir fyrir þeim nálega alla
nóttina. Um morguninn kom maðurinn inn í stofuna
og fann þær báðar bráðlifandi og heilbrigðar. Hann
hætti virkri mótstöðu. Nokkru seinna bauð hann
kristniboðunum til kvöldverðar hjá sér og sýndi þeim
þann heiður, að sjálfur eldaði hann matinn.
„En stöðug bænagjörð var haldin.“ (Post. 12.5.)