Óðinn - 01.07.1934, Qupperneq 33

ÓÐINN
81
Hermann Jónasson,
forsætisráðherra.
Haraldur Guðnumdsson,
atvinnumálaráðherra.
Eysteinn Jónsson,
fjármálaráðherra.
ina með því, að tala sáttarorð til hinna annara stjórn-
enda, sem vantraustið hefðu hlotið. — Nú var allur
kvíði horfinn, 03 heimsótti jeg meðlimi beggja stjórn-
anna og fjeil alt í ljúfa Iöð.
Byrjaði nú einn hinn yndislegasti kafli æfi minnar.
]eg sá brátt, að jeg yrði að leggja mesta alúð við
yngri deildirnar, því að þær væru nær í kalda kuli,
fámennar og illar sóttar. Hafði unglingadeildin um
60 meðlimi á skrá, en ekki mættu á fundum nema
örfáir af þeim. Vngsta deildin hafði 35 meðlimi og
illa sótt. ]eg tók mjer nú fyrir hendur að verja tveim
tímum á degi hverjum til þess að ganga um göturnar,
kynna mjer þær og tala við drengi og unga menn,
sem jeg kynni að hitta. Brátt tók að fjölga drengj-
um í deildunum. Það var eins og alt hepnaðist fyrir
mjer. Allir voru mjer svo góðir og kurteysir, og tóku
vel undir, er jeg bauð þeim í K. F. U. M. ]eg mætti
eitt sinn til dæmis ungum manni, 19 ára; hann var í
málarafötum og leitst mjer mjög vel á hann. Hann
tók vel kveðju minni. ]eg spurði hann að nafni.
Hann kvaðst heita Ansgar að fornafni. »Þá ert þú
víst í K. F. U. M.?« sagði jeg. Nei, það var hann
ekki. »Hvar áttu heima?c >í Absalonsgötu nr. 8c.
»Svoc sagði jeg, »finst þjer það ekki vera ósæmilegt
að heita Ansgar, eins og postuli Norðurlanda, og
búa í götu, sem kend er við hinn mikla erkibiskup
Dana, og vera þó ekki í K. F. U. M.c Hann hló
og kvaðst skyldu athuga málið. Við skildum bestu
vinir. Hann kom svo á næsta fund og varð með-
limur. — Svo hitti jeg marga unga menn og drengi.
Það streymdi frá þeim hlýja og þeir voru fljótir að
verða mjer velviljaðir. — ]eg hef í engum bæ fund-
ið eins skemtilega unglinga eins og í Álaborg. Þá
varð latínuskólasveitin (Latinerkredsen) mjer til mik-
illar gleði.
Það voru átta latínuskólapiltar í K. F. U. M., er
jeg kom til Álaborgar og átti jeg fljótlega fund með
þeim. Svo bættust nýir við, sem komu og gengu inn
í yngstu deildina eða unglingadeildina, en hjeldu
vikulega sína sjerfundi. Fremstir voru þar í fiokki:
Pjetur Filtenborg, ]óhannes Sörensen, Viggo Munk
og Martín Nielsen, fluggáfaðir og vel gefnir piltar.
Svo bættust fleiri 03 fleiri við úr ýmsum bekkjum.
Margir af þeim urðu algerlega unnir fyrir Krist og
brátt fór að bera á áhrifum þeirra í skólanum. —
]eg hef sjaldan þekt hóp af unglingum, sem breyttu
eins vel eftir því, sem postulinn Páll sagði: »Gerið
gleði mína fullkomna með því, að vera samhuga,
hafa sama kærleika, og hafa með einni sál eift í hugac.
— Það var hjá þeim brennandi áhugi fyrir málefninu.
Þeir fengu aukinn áhuga á námi sínu og uppörfuðu
hver annan og hjálpuðu hver öðrum við lesturinn.
Þeir setfu sjer þá meginreglu: »Latínuskólapiltar í
K. F. U. M. vanda þannig nám sitt og framferði, að
engir með jöfnum hæfileikum standi þeim framarc,
og að þessu keptu þeir. — Þeir ljetu sjer líka ant
hverir um aðra og vöktu yfir því, að enginn þeirra
slakaði á klónni. Þannig komu einu sinni tveir piltar
úr fjórða bekk til mín og báðu mig að tala við einn
sambekking þeirra, sem hefði þann óvana að lesa