Óðinn - 01.07.1934, Qupperneq 36

84
ÓÐIN N
i
Ólafur Thors,
form. Sjálfstæðisflokksins.
Magnús Guðnuindsson,
fyrv, dómsmálaráðherra.
Pjelur Magnússon,
bankastj. og alpm.
þessu að jeg hugsaði mjer að belra væri að jeg yrði
mjer til skammar, en að hann hlyti vandræði af mjer,
svo að jeg fór upp í stólinn og fletti upp öðru
guðspjallinu og las það í gegn meðan síðasta versið
var sungið, fann þrjú atriði til að skifta ræðu minni.
Svo prjedikaði jeg og hafði góða áheyrn. Eftir mess-
una kom biskupinn og heilsaði mjer og bauð mjer
að koma með sjer heim og borða miðdegisverð með
sjer. Á leioinni fór hann að tala um ræðu mína og
var svo ljúfur að láta vel yfir henni. ]eg sagði hon-
um alla söguna, og hló hann dátt, og sagðist vera
forviða á prestinum, því enginn, og ekki hann sjálfur,
mundi hafa farið að finna að því, þótt framandi prest-
ur veldi sjer sjálfum teksta. Biskup Möller var hinn
ljúfasti maður, lítillátur og blátt áfram. Hann var mjer
síðan fjarskalega góður og bað mig að ganga út og
inn í biskupsgarðinum, eins og jeg væri þar heima
hjá mjer. Mjer var oft boðið þangað og átti þar bæði
góðar og lærdómsríkar stundir. Var einnig biskups-
frúin mjer góð og fjekk mig nokkrum sinnum til að
tala á samkomum, sem haldnar voru þar heima.
Biskupinn talaði einnig fyrir mig bæði í Aðaldeild
og unglingadeild fjelagsins; einnig við fermingar-
drengjahátíð, sem jeg hjelt í K F. U. M.
Vera mín í Álaborg lengdist upp í nær því 4 mánuði
og leíð mjer hverjum deginum öðrum betur. ]eg hjelt
og stundum samkomur á öðrum stöðum í næstu
bæjum við borgina. ]eg heimsótti vini mína í Lögstör
og var mjer fagnað hið besta þar. Einu sinni var
jeg beðinn að tala í Nibe, sem er talsvert þorp við
Limafjörðinn. Þar var gamall prestur, lærður vel og
tilheyrði stefnu Grundtvígsinna. Hann hjet Christani.
]eg átti að halda þar fyrirlestur um ísland, en ekki
að prjedika. Presturinn tók mjer vel og stjórnaði
samkomunni. ]eg talaði lengi og var bylt við, er jeg
leit á klukkuna og sá að jeg hafði talað á 1V2 líma.
]eg sló því fljótlega botninn í mál mitt og fór niður
úr ræðustólnum. Svo mæltist presturinn til að jeg
segði frá einhverju tilteknu úr íslensku þjóðlífi. Það
tók 15 mínútur að svara því; svo voru einhverjir
sem vildu vita meira og lögðu spurningar fyrir mig,
og svo varð jeg að gera grein fyrir því, og þannig
varð jeg að tala áfram, og hafði jeg verið í stólnum
í 9 stundarfjórðunga í alt. ]eg var nóttina á prests-
setrinu og naut þar hins besta beina. Það var mjög
fínt og siðfágað heimili.
Maímánuður var eins og einn sumarblíður sólskins-
dagur. Meiri og meiri gleði hafði jeg af starfinu
meðal piltanna frá Latínuskólanum. Þeir komu á
hverjum föstudegi á sjerfund og margir meðal þeirra
eldri drógust nær og nær lifandi kristindómi. Fleiri
og fleiri af þeim urðu lífstíðarvinir, sem síðan hafa
haldið óslítandi trygð við mig og á jeg nú víðsvegar
um Danmörk opin hús og heimili hjá prestum, læknum
og kaupsýslumönnum, semþá voru í »Latinerkredsen«.
Þar á meðal var Peter Filtenborg, sonur kaupmanns
í Aalestrup, hann er nú prestur í Fale á Suður-]ót-
landi; þá var og Viggo Munk, nú læknir á ]ótlandi;
Einar Christinsen, revisor í Álaborg; Emil Venö, nú
forstjóri fyrir hinum stóru vefnaðarverksmiðjum í
Odense á Fjóni; Aage Rasmussen, sonur eins af
yfirkennurum skólans, og nú atkvæðaprestur á Sjá-