Óðinn - 01.07.1935, Qupperneq 2

50
Ó Ð I N N
sfjóra, vitum að borgarsfjórastarfið er í höndum
ágætis manns, sem vill ekki vamm sitt vita, og við
erum þess fullviss, að hann skortir ekki hæfileika,
festu, gætni eða sanngirni til að hafa forystu bæjar-
málanna á hendi.
Það er ósk mín, að Reykjavík megi sem lengst
njóta ágætra hæfileika hans og mannkosta.
* * Guðm. Ásbjörnsson.
*
Pjetur Halldórsson er fæddur í Reykjavík 26. apríl
1887, sonur Halldórs heitins Jónssonar, fyrrum banka-
fjehirðis, og konu hans Kristjönu Pjetursdóttur Guð-
johnsen. Var hún yngst af mörgum dætrum Pjeturs
Guðjohnsens organista og er enn á lífi. — Pjetur
varð stúdent 1907, tók heimspekispróf við Kaup-
mannahafnar-háskóla næsta vor og dvaldi síðan utn
tíma í Þýzkalandi, til þess að kynna sjer bóka- og
pappírsverzlun. Þegar hann kom heim, keypti hann
Bókaverzlun Sigfúsar Eymundssonar, sem mun vera
elst þeirra bókaverzlana, sem enn eru við líði hjer í
bænum og nú stærst þeirra. Hefur Pjetur gefið út
margar góðar bækur, mest á síðari árum. Við togara-
útgerð fjekst hann lengi, en hætti því fyrir nokkrum
árum. — Hann er söngmaður góður, eins og hann
á kyn til.
11. október 1911 kvæntist hann Ólöfu Björnsdótt-
ur, en hún er dóttir Björns heitins Jenssonar yfir-
kennara við Lærða skólann. Þau eiga fjögur börn:
Björn, Ágústu, Halldór og Kristjönu. — Ðjörn er
nú fyrir bókaverzluninni, eftir að faðir hans varð
borgarstjóri; en þau Ágústa og Halldór eru við
nám erlendis.
Samsætið í Glaumbæ
10. júní 1934.
Með merkari viðburðum í Skagafirði mun vafalaust
teljast sá, er gerðist í Glaumbæ þann 1Q. júní 1934,
á menningaröldinni 20, þegar sjera Hallgrími Thor-
lacius var haldið hið stóra og hátiðlega samsæti, í
minningu þess, að hann hafði þá þjónað Glaumbæjar-
og Víðimýrar-prestakalli í 40 ár, án þess að hafa
nokkurn tíma sótt burtu. Fjell þar einnig inn í af-
mælisfagnaður, því þá var heiðursgesturinn rjett 70
ára að aldri.
Hið víðfeðma og fagra hjerað okkar Skagfirðinga
hefur jafnan verið talið eitt af hinum söguríkustu
þessa lands. Höfuðbólin skagfirsku eru mörg og
merkileg. Þau hafa staðið óhögguð frá fyrstu tímum.
Við lítum til Hóla, Flugumýrar, Víðimýrar, Glaum-
bæjar, Reynistaðar, Geldingaholts, Áss í Hegranesi,
Miklabæjar, Silfrastaða o. fl., þar sem ótal atburðir
hafa gerst, er Skagfirðingar hafa lagt til sögu þjóðar-
innar og stórfrægir teljast. — Sagan sýnir það líka
gegn um aldirnar, að höfuðbólin hafa verið fengsæl
á mikla menn. Þar hafa höfðingjar og mikilmenni
Skagfirðinga lifað á öllum öldum. Einn af slíkum
mönnum teljum við Skagfirðingar sjera Hallgrím Thor-
lacius í Giaumbæ, og minningarhátíðin þar vefur um
hann þeim ljóma, sem hlýtur að lýsa og lifa.
Jeg hafði búist við því fyrir löngu, að einhver hinna
viðstöddu gesta mundi rita eitthvað um þennan at-
burð; en af því enginn hefur enn gefið sig fram til
þess, vil jeg ekki draga lengur að segja frá samsæt-
inu í Glaumbæ, því það heyrir jafnt til skagfirskri
sögu, sóma og menningu.
Seint í fyrravetur var kosin 5 manna nefnd af
sóknarbændum sjera Hallgríms, til þess að hafa á
hendi allar framkvæmdir og allan undirbúning á fyrir-
hugaðri minningarhátíð. Kom það glögt í ljós, er leið
að samsætinu, að menn þessir höfðu unnið með sam-
tökum og áhuga að undirbúningnum. Frú Ingibjörg
Bjarnadóttir á Völlum var fengin til að undirbúa og
sjá fyrir veisluhaldinu, og fórst henni það svo vel úr
hendi, að ekkert þótti þar á skorta, sem best mátti
vera, og lofsorði var á lokið að verðleikum. —
Nú var orðið fullvíst, að þátttaka sóknarfólks myndi
verða almenn, og sjáanlegt að húsakynnin í Glaumbæ
myndu ekki rúma gestina; gekst nefndin því fyrir, að
fá lánað tjaldið mikla, Skagfirðinga-búð á Þingvöllum
1930, sem nú er eign Skagfirðinga.
Var tjaldhöllin reist daginn fyrir hátíðina, og var
þá um leið sjáanlegt merki þess, að eitthvað óvenju-
legt stæði til á hinu skagfirska höfuðbóli Glaumbæ.
Sunnudagurinn 10. júní, hinn fyrirhugaði og ákveðni
hátíðisdagur, rann upp með kyrð, heiðríkju og sólaryl,
sem hjelst allan daginn. Byrjaði því samsætisdagurinn
og endaði með þeirri fylstu hamingju, sem samsætis-
gestirnir gátu óskað sjer, hvað veðrið snerti. Þegar
leið að hádegi, mátti heita að fólkið kæmi í einni
svipan mjög stundvíslega, bæði á bílum og hestum,
og eftir stutta stund stóðu samsætisgestirnir albúnir
að taka þátt í veislufagnaðinum. Voru þeir um 90
talsins, allir innan sókna heiðursgestsins, nema Stefán
Vagnsson, óðalsbóndi á Hjaltastöðum, og frú, og sjera
Tryggvi Kvaran á Mælifelli.