Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.04.1883, Síða 29

III
29. Fynda eg falda lindi
fríða á unaðs tíðum
—hygg eg fyrir hótum seggja
hættlegt—,strið mér bœtti,
ef hún mætti,
en eg veit hún mætti;
fyrir ást og elsku stœrsta
ann eg fögrum svanna;
hlýt eg að hylla sætu
í hvert sinn, er við finnumst,
ef við finnumst,
en eg veit við finnumst.
36. Neyð er, að nipt svo fríðust
niðr leggist við vegginn,
öls þar er argur hvilir
óþokkinn við stokkinn;
böl er, að bauga selja
bundin er við hundinn;
verst er að vita þau næsta
vella lín og svínið.
65. Berr sá blíður svarri,
bauga grund, af sprundunum
dyggð og hœversku hegðan
hverja stund hjá sprundunum;
sem gull hjá grjóti öllu
glóir hrund hjá sprundunum
eða flúr hjá fúlum leiri
fagrlunduð hjá sprundunum.
68. Leggðu mér, drósin dyggða
dáðgjörn til þess ráðin,—
„til hvers?“
svo mætta eg hvern tíð hitta
hlin gulls að vilja mínum—
sem fyrst;
fyrr kýs eg fríðan svarra