Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.10.1884, Blaðsíða 4

196
daga, en þó var hann þar i eins konar varðhaldr og
fékk eigi þaðan að fara fyr en hann hafði heitið Vil-
hjálmi þvi, og bundið það svardögum, að hann skyldi
eiga eina af dætrum Vilhjálms hertoga, og þó var Har-
aldur eldri maður en Vilhjálmur (Haraldur fæddur um
1021 en Vilhjálmur 1027 eða 1028). það er og sumra
manna sögn, að Haraldur hafi heitið VUhjákni. )>vx
með svardögum, að efla hann til nkis á Englandi að
Tátvarði dauðum. í>að lýsir og hugsunarhætti þeirra
tíma, er hinn normanski sagnaritan, Ordenkus Vitalis,
segir frá, að Vilhjálmur hafi safnað saman ymsum
helgum dómum þar í landi og látxð þá í skrín það er
Haraldur vann eiðinn við. En er Haraldur hafði eið-
inn unnið, sýndi Vilhjálmur honum hma helgu dóma,
og sagði honum hversu dýran eið hann hafði svanð.
En hvað sem er tilhæft i þessu eða eigi, þá virðist
sem Haraldur hafi fundið til þess, og það í meira lagi,
að hann var eiðum bundinn við Vilhjálm Eertoga
enda þótt það væri nauðúngar eiður. En landsfolkið
krafðist þess, að hann tæki við stjórn - og hann einn
var til þess fær. Hann varð við óskum þjóðarinnar
og tókst konungdóminn á hendur, en um leið gekkst
hann undir ófrið gegn Haraldi Sigurðarsym Norð-
manna konungi og Vilhjálmi Normandiu hertoga. Hmn
fyrri lauk æfi sinni við Stanfordbridge 25. septembr.
1066; en þrem dögum síðar kom hinn voðalegi gest-
ur Vilhjálmur hertogi af Normandíi til Englands. Alt
landsfólkið kveið komu hans, því að halastjarna, er
sást vorið á undan (24.—30. april), boðaði þá hættu, er
vofði yfir Englandi og hinum nýkjörna konungi.
Alt, sem laut að þessari Englandsför Vilhjálms
hertoga hafði gengið að óskum, landsmenn í Nor-
mandíi urðu vel við útboði hans, margir skárust 1 1