Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.10.1884, Qupperneq 13

205
hana, eins og forðum var gjört, við Senlac en ekki
Hasting.
í hinum elztu sagnaritum Englendinga er oft
getið um Hastingsborg og Hastingshöfn. f ar hafði
Haraldur sett setulið, eins og i Pevensey, en svo virð-
ist sem Vilhjálmur hafi tekið þá borg orustulaust.
Hastings var að öilum líkindum, eins og flestar aðrar
borgir á Englandi, eigi víggirt, og þess vegna eigi
tiltöku mál að verja hana fyrir Normönnum. Bærinn
er á þeim stað, þar sem ásarnir ganga fram að
sjónum, og er þar annað landslag en slétta sú við
Pevensey, er Normenn voru nú komnir austur fyrir.
Milli ásanna ganga tvö dalverpi til sjávar; í hinu
eystra dalverpi er hinn eldri bær, i hinu vestara hinn
yngri. Upp á áshryggnum milli þeirra sjást rústir
eftir af virki þvi þar sem Vilhjálmur hafði sínar aðal-
vígstöðvar. Staðurinn var vel valinn, því að þar réð
Vilhjálmur fyrir þremur þjóðvegum, bæði austur og
vestur eftir landi og norður áleiðis til Lundúna. Lét
Vilhjálmur gjöra þar virki af viði einum, eins og sið-
ur var með Normönnum, þegar fljótt þurfti til að taka,
en seinna komu einatt upp á þeim stöðum sterkir
kastalar af öðru efni. Umhverfis virkið voru grafir
°g garðar til varna; en í staðinn fyrir þetta virki, sem
duga skyldi að eins um stundar sakir, kom seinna
mikill og sterkur kastali. Menn vita eigi með vissu,
hvort það var í Pevensey eða í Hastings, að Vilhjálm-
ur kannaði lið sitt, og komst að raun um, að hann
vantaði ein tvö af skipunum. Spámaður einn hafði
sagt Vilhjálmi, að bæði mundi förin yfir sundið gánga
að óskum, og þar næst mundi hann leggja undir sig
alt England, og það orustulaust. Fyrri hluti þessa
spádóms hafði rætst, en óséð var enn hvort siðari
hlutinn mundi rætast. En spámanninn sjálfan
vantaði. Hann var á öðru hvoru því skipi, er eigi