Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.10.1884, Qupperneq 19

211
voru samtíða skildu eigi hans fyrirætlan, og af því
að hann beið ósigur, hafa menn dæmt gjörðir hans
með lítilli vægð. J>ó er það með öllu áreiðanlegt, að
ósigur hans var eigi eingöngu liðfæð hans að kenna,
og því má treysta, að lið það, er hann hafði, var að
hans áliti nægilegt til að vinna það verk, er hann
hafði sett sér fyrir mark og mið.
Orustan vfð Hastings gaf þannig tveimur hinum
mestu hershöfðingjum þeirra tíma tækifæri til að sýna
hreysti þeirra og herkunnáttu. Vilhjálmur neyddi Har-
ald til orustu; Haraldur neyddi Vilhjálm til að berjast
á þeim stað, sem Haraldur vildi, og eigi gat verið
betur valinn til varnar, né erfiðari til aðsóknar. Án
alls efa hagaði Haraldur svo ferð sinni, að Vilhjálmur
yrði til neyddur að ráða á hann, og það á þeim stað
sem Haraldur hafði til kosið. Hann hélt viðstöðulaust
áfram ferðinni suður eftir Kent og Sussex, nam stað-
ar hér um bil 7 enskar mílur frá vígstöðvum Nor-
manna og setti herbúðir sínar á hinum nafnkendu
hæðum við Senlak.
Orustustaðurinn var hyggilega valinn, eins og
vænta mátti af duglegum hershöfðingja, þó að sam-
tíða landar hans hafi eigi viljað við það kannast, og
kent honum um ósigurinn. |>að er í ritum Normanna
að leita verður frásagna um hina miklu orustu; þeir
láta Englendinga og Harald konúng njóta sannmælis;
þeir jafnvel dást að hreysti þeirra og herkunnáttu.
í>að var, eins og áður var sagt, áform Haraldar, að
ráða eigi a Vilhjálm; orustutilhögun Englendinga
um þær mundir gjörði þá alveg ósigrandi, meðan
fylkingar þeirra rofnuðu eigi og maður stóð við manns
hlið, en þeim var ekki lagið að gjöra áhlaup á mót-
stöðumenn sína, Normenn, er höfðu mikið og vel búið
riddaralið í n?óti. J>ess vegna varð Haraldur að koma
14*