Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.10.1884, Qupperneq 58

250
Eg var uppi til examens í haust, og kunni sárlítið í því
öllu saman, en huginn brast ekki. f>egar eg settist fyrst nið-
ur rjett á móti honum Conferentsráði Schlegel1, sem ogsvo
ber krossins byrði, var eg ekki hræddari en eg er núna á með-
an eg er að hripa að tarna, og bregður þó flestum við allra
fyrst—eg snakkaði mig ogsvo í laud. Síðan hef eg gengið á
polytekníska skólann og lært þar náttúrufræði og meiri math-
ematík, ætla eg mjer ef auðnan er með að taka þar examen
líka. f>að er ekki stórt ljettara en það júridiska. —Nú kemur
Msr. Armann og talar hann um provindsialstöndin og fleira,
en hvað hjálpar að tala við mína dauðu landa, þeir vilja ekk-
ert heyra um landsins gagn og nauðsynjar, en þegar talað er
um asnans skugga koma allir gapandi og vilja heyra. f>etta
er nú sagt svona við þig, það má enginn heyra, það er heldur
ekki mín meining þetta eins og eg hefi málað það.
Eg hefi nýlega gefið út pjesa um provindsialstöndin á dönsku,
og hefir mönnum þótt hann rjett góður.einkanl. hinumdönsku,
þar á móti þykir einstaka íslendingi hann ónýtr, einkanlega
þeim sem helzt vildu óska að hann væri það, mín vegna, því
börn mæla opt sem vilja. Líklega kem eg ekki að
Mælifelli í sumar, því eg held eg haldi mér hérnamegin lækj-
arins, þangað til að ári, að minsta kosti, því þó þú vildir taka
mig fyrir Capellán sem góðan prédikara, þá held eg bisk-
upinn vilji nú ekki vígja mig, fyrst Magnús græni2 er dauður.
Eg held eg megi segja að eg verði aldrei geistlegur meir,
hvað sem eg tek til bragðs, en hefði eg orðið reject við exa-
men, þá hefði eg orðið það strax uppá tímann.
Eg bið nú að heilsa konunni þinni ástsamliga frá mér og
konunni og drengnum, o: stráknum honum Einari litla3,
1) Háskólakennari í lögum.
2) Magnús prestur, sonur sfra Sigurðar i Goðdölum, var svo nefnd-
ur ; þótti enginn merkismaður.
3) pessi sonur Baldvins lifir enn, og á heima i Altóna á þýzka-
landi.