Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1896, Page 7

Eimreiðin - 01.05.1896, Page 7
§7 »Svo það heldur þú, karl minn?« sagði Sigvaldi þá og komst tafarlaust í hita. »rað voru ónytjungarnir og eyðsluseggirnir, sem hrundu niður, skal jeg segja þjer. En það var af því, að ekki voru allir látnir eyða og spenna í alla bölvaða vitleysu, að ekki hrundu allir niður. Það er meiningin, karl minn. Eað er munurinn á forfeðrum okkar og okkur. Já, víst hrundu þeir niður, ónytjung- arnir og eyðsluseggirnir, og strádrápust, náttúrlega. Er það ekki það sem jeg hef ævinnlega sagt?« Og svo var hann vanur að reka upp háan og langan hlátur, eins og það væri ein allra-ánægjulegasta sönnunin fyrir hans máli, að fólk hafði hrunið niður og strádrepizt. En á siðari tímum var farið að bóla á allmegnri mótspyrnu gegn Sigvalda og skoðunum hans, og það bætti ekki skap hans. Einkum hafði hann nýlega átt í allharðri rimmu út af brú, er hina yngri menn langaði til að fá komið á vatnsmikla á, illa yfir- ferðar, sem rann um sýsluna, á, sem meðal annars var hvimleið fyrir það, að aldrei mátti reiða sig á ís á henni, heldur hafði hún til að ryðja sig, hvernig sem veður var. Þeim hafði hugkvæmzt að fá landssjóð til að borga helminginn; og með því að áhugi hafði komið fram i þinginu síðustu árin á því, að brúa stórár landsins, þá voru miklar líkur til, að þingið mundi ekki láta standa á sjer. En svo ætluðu þeir sýslubúum að standast hinn helming- inn af kostnaðinum. Að þessari á lá aukalæknisumdæmi Sveins Sveinssonar, en eigi alllangt frá henni hinum megin hafði hjeraðs- læknirinn aðsetur sitt. Móti þessari 'fyrirhuguðu brú hafði Sigvaldi barizt af megnasta ofurkappi bæði heima í sveit sinni og í sýslu- nefndinni. Hann vildi hvorki að landssjóður nje sýslan færi að kosta til hennar — hún væri ekkert annað en óþarfi, ekkert annað en eyðsla. Menn gætu riðið ána, eins og að undanförnu, og farið hana á ferju, þegar hún væri óreið, og setið heima á rassinum, þegar hún væri ófær á ferju — og það ættu menn langoptast að gera, bara sitja heima á rassinum, karl minn, eins og menn hefðu gert í gamla daga. Honum hafði tekizt að fá brúarmálið fellt í sýslunefndinni, en með mestu herkjum, því að ekki munaði nema einu atkvæði. Hann gekk þess vegna að því vísu, að brúarmennirnir mundu byrja af nýju. Og þá var vansjeð, hvernig fara mundi. Brúar- málið hjekk yfir höfði hans eins og sverð, eða öllu heldur vofði yfir honum eins og eldgos yfir höfðum manna, sem við eldfjalla-

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.