Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1896, Blaðsíða 48

Eimreiðin - 01.05.1896, Blaðsíða 48
128 Það er einkennileg hlið á Islandi, íslenzku þjóðinni og hugsunar- hætti hennar, sem kemur fram í kvæðum Gr. Th. Island kemur ein- göngu fram sem forna sögulandið og að eins sú hlið þjóðlífsins, er að fornöldinni veit. Velji hann nútíðarmenn til að lýsa, eru það skilgetnir synir hinna gömlu manna, »fornir í skapi og fornir í máli«. Við eigum margar lýsingar af Fjallkonunni fornu með fannafaldinn. Allt frá dögurn Eggerts Ólafssonar hafa flest islenzk skáld spreytt sig á þeirri mynd. Hjá Grimi er þetta einkennilegast við hana: »HörB og vitur háleit situr hún við norðurpól segulsteins á stól.« Hún situr i norðrinu »hörð og vitur«; það er hin spaka forn- mannafóstra. Og i hinu eina hvatakvæði, sem hann hefur ort: »A fœtur«, er auðvitað bent til að feta í feðranna spor, og er ekkert móti þvi hafandi. En þar er líka þessi ágæta lýsing á land- inu: »Aldnar róma raddir þar, reika svipir fornaldar hljótt um láð og svalan sæ, sefur hetja á hverjum bæ.« Á hverjum bæ sefur hetja, þvi landið »stendur á gömlum merg«, þar er enn táp og frískir menn. Grimur þarf að hafa hið stórskorna og hrikalega, kjarkinn og kraptinn, til að kveða um; annað á ekki við hann. Þvi velur hann svo opt fornaldarlifið. Og hvergi, að þvi er jeg til þekki, kemur það jafn- náttúrlega fram i síðari tima kveð- skap og hjá honum, eða jafnnærri þeirri hugmynd, sem sögurnar gefa af því. Náttúruna skilur hann bezt þar, sem engin sjást mannamerki og hún talar i hrikadýrð sinni »ein við sjálfa sig«, svo sem uppi á Sprengisandi, þar sem rnenn hljóta að hrökkva við, ef hið minnsta hljóð eða hó heyrist, því það hlýtur að vera frá útilegumönnum eða tröllum, — eða niðri á Sólheimasandi. Myndin, sem hann tekur af náttúrunni þar, er bæði rammíslenzk og ágætlega gerð. Áin situr þar og spinnur, lyppar hana í lárinn sinn; hún er að tæta loðna mjallareyfið, sem breitt er út allt i kringum hana. En jökullinn situr hjá og horfir á og hallar undir flatt, svo að hettan sígur öðrum megin mjög niður af skallanum. Pessar líkingar eru ekki keyptar i búðunum. Jafneinkennilegt er það og, er hann lætur álfana hlaupa út urn svellin og tina tunglsgeislana til að snúa
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.