Eimreiðin - 01.09.1902, Blaðsíða 31

inn ab vera hér nema 19 ár, en er Norðmaður að ætt og upp-
alinn í Noregi.
Pegar nú litið er til þess, að hér eru flestir ekki eldri en 10
—15 ára búar og borgarar, þá er það mjög eðlileg tilfinning hjá
Seyðfirðingum, að þeir séu í rauninni allir jafngamlir, og að nýju
andlitin séu hér því jafnborin hinum eldri til valda og metorða,
undir eins og allir þekkja þau, og nái þau þó hvorugu, þá er
það ekki af því, að andlitin eru ný, heldur af því, Seyðfirðingum
lízt ekki á þau.
Eftir þekkingu minni og spurnum af öðrum bæjum og þorp-
um á Islandi, hygg ég að þessi einkennilegi mannjöfnuður sé
nokkuð einstakur hér og sé eitt af því sem gefur lífinu hér dá-
lítið sérstakan svip og bænum sérstakan brag.
Þjóbernisblendingurinn hér mun þó vera aðalorsökin til þessa
einkennissvips, sem menn sjá á Seyðisfirði, og einkum orsökin til
útlenda bragðsins, þó stórfyrirtæki Ottó Wathnes og annarra eigi
og vafalaust sinn þátt í því líka.
Hér eru búsettir útlendingar stórum fleiri að tiltölu en í nokkr-
um hinna bæjanna, og þó þeir séu ekki nema tæpur áttundi hluti
bæjarbúa að tölunni til, þá ber svo á þeim, sem þeir væru þriðj-
ungur eða meira. Eví veldur staða þeirra og atvinna.
Hér heyra því aðkomandi menn margfalt meira til útlendra
tungna, norsku, dönsku og jafnvel færeyisku, en í nokkrum hinna
bæjanna, bæði á götum og í húsum, því þó komið sé í hús, þar
sem húslið alt er íslenzkt, þá getur það verið hrein hending, hvort
þar er töluð íslenzka, danska eða norska þá stundina, því það
getur þá farið eftir því, hver gestur er kominn.
Eetta finst aðkomumönnum óviðkunnanlegt, og ef til vill
óskemtilegt og óþjóðlegt, en Seyöfirðinga ónáðar það ekki; þeim
er þetta daglegt brauð, daglegur hljómur, og þeim eru flestum
tungurnar jafntamar.
En þó þessi þjóðablendingur sé einkennilegur Seyðisfirði og
með öllu einstakur hér á landi nú, þá gerir hann þó hvorki bæj-
arbrag né lifnaðarhætti hér í neinu verulegu frábrugðna því, sem
ég þekki t. d. í Reykjavík. Að vísu hefir hver komið með lítið
eitt af sínum húsgoðum og sínu smádóti heimanað frá sér, en