Eimreiðin - 01.09.1902, Blaðsíða 56

216
þagði eitt augnablik, eins og hann væri sorgbitinn að íhuga óþef
og heimsku Smiley’s. «Hörmulegt veður, er það ekki rétt?«, bætti
hann við og var nú kominn alveg í sama skap og félagar hans.
»E>að er svei mér erfitt fyrir lagsmennina. Menn fá ekki mikla
peninga þetta árið. Og á morgun er jóladagur.«
E’að kom hreyfing á hópinn, þegar hann nefndi jóladaginn.
En það var eigi augljóst, hvort hreyfingin kom af ánægju eða
óbeit. »Já,« hélt Gamli áfram í sorgarrómi þeim, sem hann
ósjálfrátt hafði tekið sér síðustu mínúturnar, »já, jóladagur á
morgun og aðfangadagskvöld í kvöld. Pið sjáið, félagar, ég hélt,
— það er að segja, mér datt í hug, þegar ég af hendingu fór hérna
um — að þið ef til vill vilduð koma allir heim til mín í kvöld og
fá ofurlítið tár. En nú viljið þið það líklega ekki? Ykkur langar
ef til vill ekki til þess?«, bætti hann ísmeygilega við og horfði
framan í félaga sína.
»Jú, ég veit ekki,« svaraði Tom Flynn fremur glaðlega, »ef
til vill vildum við það. En konan þín, Gamli? — Hvað segirhún
um það?«
Eað kom hik á Gamla. Hann hafði eigi verið heppinn í
hjónabandinu. I’aö vissu allir í Simpson’s Bar. Fyrri konan
hans, sem var lítil vexti, snotur og grannvaxin, hafði í leyni orðið
að þola sáran grun og afbrýði manns síns, þangað til hann »einn
góðan veðurdag« bauð öllum félögum sínum heim til sín til þess
að afhjúpa ótrygð hennar. Við komu þeirra var siðláta, litla
konan í ró og friði að leysa af hendi búsýsluskyldur sínar.
Sakir þess urðu þeir frá að hverfa með sneypu og kinnroða. En
þessi næmgeðja kona átti erfitt með að ná sér aftur eftir áfellið,
sem hún fékk við þessa afarhrottalegu aðferð mannsins. Með
mestu naumindum náði hún aftur stillingu sinni, svo hún gat hleypt
elskhuga sínum út úr skápnum, er hún hafði leynt honum í, og
komist burt með honum. Manninum til huggunar skildi hún eftir
son þeirra 3 ára gamlan. Konan, sem Gamli nú átti, hafði verið
eldastúlka hans. Hún var þrekvaxinn, trygg og ávalt sóknbúin.
Áður en hann gat svarað, lét Joe Dimmick hastur í máli þá
skoðun í ljós, að Gamli ætti sjálfur húsið. Hann ákallaði öll himn-
esk völd og kvaðst, ef hann væri í sporum félaga síns, mundi
bjóða þeim heim, er honum sýndist, þótt hann setti eilífa velferð
sína í hættu. Hann mundi ekki láta undan síga, bætti hann við,
þótt öll ill völd berðust gegn honum. Tetta lét hann alt í ljós