Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1906, Blaðsíða 12

Eimreiðin - 01.05.1906, Blaðsíða 12
92 ast öllum fyrirskipunum og þeir heilbrigðu, sem kvíaðir voru inni meðal hinna veiku, reyndu auðvitað tneð öllu móti að komast út á bak við verðina, en með því móti fluttu þeir veikina með sér út um bæinn. fegar nú manndauðinn jókst, varð auðvitað mesta ekla á læknum og rökurum, því mest dó af þeim, sem daglega voru í sýkingarhættu. Sjúklingarnir fundu þó eigi sárt til þess, því trúin á þá fór fljótt þverrandi, þar sem engar ráðleggingar þeirra virtust koma að haldi, og menn kusu heldur að láta bólgueitlana grafa sundur af sjálfu sér, en að láta rakarana skera í sig. Hvorttveggja virtist jafn heilsusamlegt. Sænskur rithöfundur segir svo frá í bók sinni: s>Beskrifning om Digerdöden«: »Snarere wardt sjukdomen várre, sá snart en lákare blef kallat, som lade handen therwed«. En eins og allir vita una sjúklingar eigi við að vera læknis- lausir, og ef eigi er lækna að fá, þá eru skottulæknar. Á þeim var heldur enginn skortur í þá daga. Hver af öðrum þóttist hafa fundið upp óbrigðult meðal gegn pestinni, sem þeir síðan seldu fólkinu dýrum dómum. Hvað eftir annað komu ýmsir óráðvandir æfintýramenn úr öðrum löndum og buðu til kaups hin og þessi húmbúgsmeðöl, sem þeir auglýstu með miklu glamri að væru óyggjandi gegn veikinni; því hærra verð sem þeir áskildu sér, því meira orð fór af þeim, og létu margir aleigu sína fyrir þess konar gutl. — Daniel Defoe, sá er ritað hefur Robinson Crusoe, var í London meðan pestin geysaði þar 1665 og hefur skrifað fróðlega bók um pestina.1 Segir hann mjög frá ýmsum yfirgangi þessara skottulækna, sem hlaut að hneyksla alla ráðvanda og skynsama menn. Honum var það mikil huggun, að hann sá að réttlæti guðs kom niður á þessum möntium, því hann segist hafa veitt því nána eftirtekt, að enginn þeirra komst lifandi burt úr bænum aftur, heldur sýktust allir og dóu. Betta var auðvitað mjög eðlilegt, því fáir hafa verið í jafnmikilli sýkingarhættu og þeir. Alls konar hindurvitni og kerlingabækur komu upp og breidd- ust mann frá manni, því aumingja fólkið rétti út hendurnar eftir hverju hálmstrái til hjálpar í vandræðum sínum. Oss finst nú harla undarlegt margt af því, sem jafnvel skynsamt fólk fékst til að trúa á um þær mundir. Um tíma var t. d. sunnanvindinum kent um að flytja pestina, og þess vegna lokuðu allir sig vandlega inni, 1 Daniel Defoe: Journal of the plague year 1665. London 1884.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.