Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1906, Blaðsíða 43

Eimreiðin - 01.05.1906, Blaðsíða 43
123 Kvikur ós viö íshafsskaut, íslenzk drós og vetrarbraut, kvöldin ljós við kyrð og skraut, kvöldsvæf rós í grænni laut. Hvar er land með hreinni snjó? Hvar er land með grænni tó? Fegurra land um mörk og mó? Mætara land og kvæði frjó? Við skulum báðir vera hér. Við skulum báðir kveða hér. Saman báðir syngja hér. Seinast báðir liggja hér. Og er halir hljóðna, — þá hefjum gal á kvæðaskjá; það mun valin gletta grá gegn um fjalir kveðast á. Spyrnum göflum, kveðum kátt, köstum á djöfla höfuðsmátt, reynum öfl við moldarmátt, mannavöflur leikum grátt. Hver skal róminn reyna sinn, roðni blóm um föla kinn; þeli ómi ormsmoginn, unz að hljómar lúðurinn. Nú er blaðið enda á, enda er skaði lítill sá. Lítt ég kvað, sem lag er á, lagaðu það, og brendu svá. Pegar landskjálftar ganga í Pingeyjarsýslu, eru þeir kippirnir harðastir, sem fara um héraðið frá Mývatni og norður að austan- verðum Skjálfanda. Á þeirri leið eru hverar og laugar í jörðu. Og á þessari línu og béggja megin hennar eru laugalönd alþýðu- skálda vorra Pingeyinga. Fremsta stöðin er Litlaströnd við Mý- vatn, þar sem Þorgils gjallandi býr, eta nyrzta stöðin Sandur í Aðaldal. Hann er við sæinn fjarðarins, og þar er SIGURJÓN FRIÐJÓNSSON. Honum verða vísur á munni og kvæði vonum oftar, þar sem hann er mikill ómegðarmaður og önnum kafinn alls konar, bæði heimilisstörfum og héraðsmálum. Meira fjölyrði ég ekki um hann, því að mér er maðurinn skyldur að frændsemi. Vísur hans eru flestar um daginn og veginn, eða atburði heima fyrir, og er ekki slíkt í frásögur færandi að jafnaði. Þó er stundum horft lengra í þeim en í skjótu bragði virðist: Þykkju frosti í þíðu snýr, vex og lengist dagur dýr; þýtur í tímans álum; dregur að sumarmálum. En hann er alt annað en hversdagslegur í kvæðum sínum, og eru þau mörg þungskilin. Hann hefir ort kvæðabálk, sem hann kallar Einbúaljóð. Mér er ókunnugt um orsakir þess, að hann skírir kvæðabálkinn því nafni. Vera má að ræturnar til þess séu þær, að hér í hrauninu jarðar vorrar er eyðikot, grasgrónar rústir, sem
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.