Eimreiðin - 01.10.1919, Blaðsíða 56

248
FRESKÓ
[EIMREIÐIN
Hún fer ekki til Cowes, hún heimsækir engan og eg verð
að játa með mesta kinnroða, að eg er mjög hrædd um,
að henni þyki eitthvað meira en lítið gaman að vera
með þessum rómverska listamanni, sem yður þóknaðist
að senda hingað. Auðvitað mun hún ekki enn hafa gert
neitt, er ósæmilegt sé — svo mikið er eg að vona að
hún sitji á sér í návist minni.
Mér er farið að verða veruleg raun að þessu, og íinst
það svo til skammar, að eg á engin orð yfir það. Eg
veit bókstaflega talað ekkert hvað gera skal. Ef einhver
önnur ætti í hlut, mundi eg strax hafa mig á brott. En
eg get ekki fengið mig til þess, að verða með því fyrst
til að gjörspilla mannorði frændkonu minnar. Eg vissi
undir eins, að það mundi hljótast eitthvað ilt af þessu
hlægilega uppátæki, að fara að senda ítalskan málara
hingað til þess að mála salinn. Ef góðir veggskreytarar
hefðu verið látnir sjá um þetta, þá hefðu þeir gert alt,
sem gera þurfti, og Esmée hefði alls ekki litið inn í sal-
inn fyr en alt hefði verið búið. Pér megið vera viss um,
að eg er fyrir löngu búin að marg-tæma mig að öllum
sönnunargögnum til þess að reyna að fá hana til þess
að hætta þessu makki við þennan útlending, því að það
er henni til smánar, og verður nú þegar aldrei að fullu
bætt.
En eg verð því miður að játa, að eg hefi engu getað
komið til vegar. Hún bara kýmdi og sagðist ekki sjá,
að það væri neinn glæpur að læra ítölsku. En þegar eg
hélt áfram að ala á þessu, þá sagði hún mér blátt áfram,
að höllin Milton Ernest væri sitt heimili og slotið Haines
mitt. Já, hún gaf mer fullkomlega í skyn, að sér væri
ósárt um það, þó að eg hypjaði mig. Getið þið Llan-
dudno lávarður ekki gert neitt, þar sem þið eruð for-
ráðamenn hennar?
P. s. Það er ekki til neins að bjóða hingað gestum.
Esmée mundi alls ekki tala við þá orð, ef þeim væri
boðíð án vilja hennar«.
Hr. Hollys, Róm, til ekkjufrúar Cairnwrath, Milton
Ernest: