Eimreiðin - 01.10.1919, Blaðsíða 31

EIMREIÐIN]
223
Kom vorblær.
Kom gleöjandi vorblær um gluggann minn inn
og gefðu mér lífskraftinn unga.
Kom austræni vinur með árljómann þinn
og óð þann, sem grípur hver tunga,
frá sædísa hörpum og svanaklið,
er sungu mig, barnið, í þögn og frið,
á fjörðum og fjöílunum heima,
sem fögnuðinn ljúfasta geyma.
Flyt himneski vorblær mér æskunnar eld
með inndælu vonirnar stóru,
sem mörg var til dauða af sérhlífni seld,
en sumar til enn verra fóru. —
Kom vorblær og syngdu þær inn til mín enn,
í anda minn kraft þeirra og lífsgleði brenn
með fjörið og lífið og Ijóðin
og lifandi vormorguns óðinn.
Kom vorboðinn mildi með sólálfa söng
og sumarsins töfrandi gæði.
Og ef að mér vornóttin verður of löng,
þá vefðu mig að þér í kvæði.
Og fegurstu söngvanna sólhæð á
mig sendu, og vísa mér leiðina þá,
sem liggur að Ijósinu bjarta:
að lífsguðsins eilífa hjarta.
Porsteinn P. Porsteinsson.