Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1918, Side 7

Einangrun
7
tegund alinnlend og hvergi annarstaðar til; af landskelj-
um eru þar 16 tegundir, þar af 14 innlendar, öll skordýr-
in eru innlend nema 3 tegundir, af 350 jurtategundum er
helmingurinn innlendur og hvergi til annarstaðar. Margar
tegundir dýra og jurta á þessum eyjum eru afar-einkenni-
legar og hver tegund stundum að eins til á einni ey eða
hólma. Vanalega eru tegundirnar færri á jafnstóru svæði
á ey, en á fastalandi, barátta tegundanna er þar lítil og
ef einhver tegund deyr út, eins og stundum kemur fyrir
af næmum sjúkdómum eða öðru, þá kemur ekkert í stað-
inn. Eyjarnar eru mjög mismunandi gamlar og einkenni-
legast er vanalega lífið á þeim eyjum, sem elztar eru, og
á sumum þeirra hafa allmargar tegundir bjargast, sem
annarstaðar lifðu á fyrri jarðartímabilum, en eru nú út-
dauðar alstaðar nema á þessum eyjum. Pannig lifa enn
ýmsar tegundir frá hinum tertiera tíma á Madeira, og
það sem undarlegast er, grasafræðingar telja jurtagróður-
inn þar hafa miklu meiri svip af Ameríku en Afríku, sem
þó er næst. Á Antillaeyjum er dýra- og jurtalíf miklu
svipaðra því, sem er í Suður- og Mið-Ameríku, en í
Norður-Ameríku; þar var mjög lítið um spendýr, er Spán-
verjar komu þar fyrst, en á Cuba og Haiti var þó ein-
kennilegt snjáldurmúsarkyn (■Solenodon), sem hafði haldist
þar síðan á tertiera tíma, en nú eru skyldust dýr því
kyni hvergi til nema á Madagaskar.
I úthafseyjum voru tegundirnar tiltölulega fáar sem
fyrr gátum vjer, lífsskilyrðin oftast góð og nægilegt til
viðurlífis fyrir alla, en þegar aðkomutegundirnar fóru að
flytjast inn, raskaðist jafnvægið, og hefur það oft tekið
langan tíma, unz náttúran var búin að jafna sig og kom-
ast í samt lag aftur. Þar eru ekki til nægilegar varnir
eða tegundir, sem spyrnt geta á móti of mikilli og ó-
hollri fjölgun, og af því getur hlotist hið mesta skað-
ræði. Af kanínum, sem fluttar hafa verið til Ástrallands-