Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1918, Side 70

70
Krá írlandi
Dermót hjelt nú til Englands og fekk í Bristol Ri-
kard de Clare, jarl íPembroke, í lið með sjer. Hann
var þá milli fimtugs og sextugs og hraustmenni mikið,
einkum þótti hann ágætur bogmaður og var því kallaður
Strongbow; er hann kunnastur með því nafni. Hann
var eyðsluseggur og í hinni mestu fjárþröng; hugði hann
gott til fjár á Irlandi, enda hjet Dermót honum Evu dóttur
sinni og ríki í Leinster eftir sinn dag. Því næst fekk Dermót í
St.Davíd (í Wales) nokkra menn af Geraldinaættinni í
lið með sjer, og voru fyrir þeim hálfbræður tveir, Robert F i t z-
stephen og Maurice Fitzgerald, æfintýramenn miklir.
Fyrir liðveisluna hjet hann hinni norrænu víkinganýlendu
Wexford og hjeraðinu umhverfis bæinn. Eftir þetta hjelt
hann til írlands um haustið og leyndist þar um veturinn
í Ferns, skamt frá Wexford.
I maí mánuði 1169 komu þeir Fitzstephen og Mau-
rice Prendergast með 100 albrynjaða riddara og nálægt
600 velvopnaða hermenn til írlands. Peir tóku land í
Bannov, syðst í Wexford-sýslu. Dermót kom til móts
við þá með svo mikið lið, að þeir höfðu til samans nærri
tvær þúsundir manna. Feir hjeldu til Wexford, sem niðjar
norrænna víkinga áttu enn fyrir að ráða, og rjeðust á borg-
ina. Bæjarmenn vörðust vel, en til þess að koma í veg fyrir
stórkostlegar blóðsúthellingar komu kennimenn því til veg-
ar, að borgin var seld þeim Dermót í hendur. Hann
ljet síðan Fitzstephen og Fitzgerald, sem var þó eigi enn
kominn til írlands, fá Wexford og landið þar umhverfis,
en hinum þriðja útlenda liðsforingja gaf hann land milli
Wexford og Veðrafjarðar. Síðan rjeðst hann og fjelagar
hans á Ossory, sem er norður af Veðrafirði, og neyddu
Mac Gilla Patrek, sem rjeð þar fyrir landi, að gefast upp.
Skömmu síðar fór Roðrekur O’Conor með mikið lið
til P'erns og hitti þar Dermót og hið útlenda hjálparlið
hans í rammbygðum víggirðingum. En í stað þess að
ráðast þegar á hann og hið fámenna hjálparlið hans,