Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1918, Side 84

84
Frá Irlandi
sem var flutt í víggirtar borgir«. Löngu áður en ófriðnum
var lokið var Elisabet fullviss um, að hún hefði ekki
annað en öskuhauga og hræ að ráða yfir. Menn hældust
um það, að í öllu hinu miklu hjeraði Desmonds væri
enginn bær, borg, þorp, eða býli, sem stæði óbrent; og
einn af hinum æðstu ensku embættismönnum reiknaði
1582, að á sex mánuðum hefðu yfir 30000 tnanna verið
sveltar í hel í Munster fyrir utan þá, sern voru hengdir
eða með vopnum vegnir.
Usher erkibiskup lýsir því seinna, hvernig konur
voru vanar að liggja og bíða ríðandi manna, sem riðu
framhjá, og þjóta fram eins og hungraðir úlfar til að
drepa og eta hest hans. Enskir hershöfðingjar játuðu
hreint og beint, að konur hefðu verið drepnar alveg eins
og karlmenn, varnarlausir bændur eins og vopnaðir upp-
reisnarmenn. lrskir annálaritarar skýra frá með hræðilegri
nákvæmni, hvernig óaldarflokkar Pelhams og Ormonds
drápu blinda menn og örvasa, konur, drengi og stúlkur,
sjúklinga, hálfvita og öldunga. í landi Desmonds ráku
hermennirnir, einnig eftir að öll mótstaða var hætt, karla
og konur í gamlar hlöður, og svo var kveikt í þeim; og
ef nokkur reyndi að komast undan var hann skotinn eða
lagður til bana. Annálarnir geta og um hermenn, sem í
votta viðurvist höfðu tekið smábörn á spjótsodda og
þyrlað þeim í kring á meðan þau voru í dauðateygjunum;
þeir skýra einnig frá því, að menn fundu konur hangandi
í trjám með börn á brjóstinu og höfðu þau verið hengd
í hári móður þeirra*. (Sbr. W. E. H. Lecky, History of
England, Vol. II, bls. 95—97, London 1878).
í Ulster var farið að með líku hugarfari, segir Lecky,
en það, sem nú er greint úr sögu hans, nægir til þess
að sýna, hvernig farið var með íra á ríkisárum Elísabetar
drotningar (1558—1603). Er svo talið, að þá hafi á 30
árum verið eytt hálfri annari miljón íra, og voru þeir