Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1918, Síða 122

122
Norðurlönd
lendinga til þess að efla hið þjóðlega sjálfstæði þeirra,
sem vex jafnt hinum miklu andlegu og efnalegu fram-
förum þeirra. Og ef vjer lítum á framtíðina, óskum vjer
Danir að eins vináttu og samvinnu við Islendinga, til þess
að styrkja hvorir aðra til að efla mátt Norðurlandabúa,
til þess að geta staðið sjálfstæðir á meðal þjóðflokka jarð-
arinnar á komandi tímum; vjer vitum eigi hvaða kjör
framtíðin hefur að bjóða hinum smáu þjóðum.
Pað er því nú kominn tími til þess að ryðja burtu
gömlum misskilningi til hagnaðar fyrir nýja og heilbrigða
samvinnu á milli norrænna þjóða. Vinna þessi er nú
komin á góðan rekspöl í öðrum greinum. Vonandi mun
það einnig heppnast í þessu máli.«
Ræða stjórnarforsetans hefur vakið mikla eftirtekt
um öli Norðurlönd og víðar. í sænskum blöðum hefur
verið ritað allmikið um málið. Pykir Svíum stjórn
Danmerkur mjög frjálslynd gagnvart íslandi; segja þeir
að það sje innanríkismál, hvort þeir semji um mál sín í
Reykjavík eða í Kaupmannahöfn, og öll innanríkismál
Dana og íslendinga láti þeir afskiftalaus. En ef ísland
vildi skilja við Danmörku, snerti það öll Norðurlönd og
Danir eigi ekki að leyfa það, því að ísland mundi þá
verða háð einhverju stórveldi.
Eitthvert hið helsta blað í Svíþjóð er »Aftonbladet«
í Stokkhólmi. Ritstjóri þess er Dr. Sohlmann, nafnkunnur
maður. í því hafa staðið fjórar greinar um ísland. Hin
seinasta 12. júní, og heitir hún »Norden och Island«.
Par er fyrst talað um hina merku ræðu Jóns Magnússonar,
forsætisráðherra, á alþingi, sem símað var ágrip af til »Po-
litiken« og prentað er þar 6. júní; hefur hún vakið all-
mikið athygli. Aftonblaðinu þykir íslendingar óþakklátir
við Dani fyrir alla hjálpina. Segir síðan að málefni þetta
snerti ekki að eins Danmö'rku og ísland, heldur og öll
Norðurlönd, og lýkur grein þessari svo: