Dagblaðið Vísir - DV - 27.11.1982, Blaðsíða 10

10
DV. LAUGARDAGUR 27. NOVEMBER1982.
„Kalmenn i valdastóli eru eins og
krakkar í leikfangabúö. Fá aldrei nóg.
Þaö er hættulegt, því valdiö forheimsk-
ar og sljóvgar vitundina. Giscard
d’Estaing var eitt af fórnarlömbum
valdsins. Hann fór aö halda að hann
væri kóngurinn af Frakklandi.”
Þaö er óvenjulegt að fyrrverandi
ráöherrar tah svo opinskátt um heim
stjómmálanna, en sú sem þetta segir
er heldur ekki venjulegur stjómmála-
maöur. Francoise Giroud er fyrrver-
andi kvenna- og menntamálaráðherra
Frakklands, blaöamaöur og drifkraft-
ur í kvennabaráttunni, kona róttækra
viöhorfa, sem ekki hefur látiö deigan
síga þrátt fyrir aldurinn. Hún er 65
ára.
Hún og Simone Veil vom fyrstu kon-
umar sem uröu ráöherrar í Frakk-
landi. Þaö var árið 1974. Þar meö náöi
Giroud þeirri jafnstööu sem hún og
kynsystur hennar höfðu barist fyrir.
En þaö skiptir kvennabaráttuna ekki
minna máli að hún lét af völdum aftur
vegna þess aö hún neitaöi aö vinna
samkvæmt leikreglum karlasam-
félagsins.
Skopleikur valdsins
Bók Francoise Giroud, Skopleikur
valdsins (La Comedie du pouvoir), er
skemmtilega íbyggin frásaga af heimi
stjómmálanna og segir frá því sem
viðgengst aö baki luktum dymm
stjórnhafa — sagan er fuU af
(sjálfs)háði og alveg án biturleika.
Svona lagað gerir maöur ekki,” stend-
ur í óskráöum lögum pólitikusanna.
Fyrrverandi stjómmálamaöur þegir
af hoUustu og í þeirri von aö mega snúa
aftur eða þá tU aö tryggja sér góöan
bitling. En Giroud geröi þaö nú samt.
Til þess aö veröandi stjórnmálamenn
skUdu betur hvaö þeir væru aö fara út
í, tU þess aö tryggja sagnfræðingum
mikilvægar upplýsingar og — af ein-
skærrí sjálfselsku, til aö gera eigin
reynslu upp viö sig. „Skopleikur valds-
ins er óskiljanlegur þeim sem ekki
hafa tekið þátt í honum. Sjálf hef ég
fengið mína lárviöarsveiga — ég hef
enguaötapa.”
Á eigin forsendum
Francoise Giroud er dæmigerö fyrir
konurnar sem komist hafa yfir fyrsta
þröskuld frelsisbaráttunnar. Konurn-
ar, sem leyfa sér að segja nei viö tU-
boðum valdshafa, konumar sem vita
hvaöan á þær stendur veðrið og eiga
sér sínar eigin forsendur. Þaö hefur
Giroud gert frá því hún var 14 ára og
hóf aö vinna sem hraðritari. Síöar varö
hún blaöamaður og ritstjóri viö Elle
(franska kvennablaðiö) og enn síðar
stofnaöi hún og stýröi stjórnmálatíma-
ritinu L’Express ásamt Servan-
Schreiber. Arið 1974 varö hún ráöherra
sem haföi með höndum „málefni
kvenna” og síöar menntamálaráö-
herra Hún gegndi ráöherraembætti í
3ár.
Um þessar mundir vinnur hún aö
sjónvarpsþáttum um franska gullald-
arrithöfunda og skrifar vikulega dálka
um stjórnmál i ítalska dagblaöiö
„Corriere de la sera.” „Ég hef engan
áhuga á að skrifa um stjómmál í
Frakklandi sem stendur,” segir
Giroud. Hún hefur þó svo ámm skiptir
veriö stuöningsmaöur Mitterands,
núverandiforseta Frakklands.
And-lýðræði Frakka
„Hægri-öflin eru ennþá mjög sterk í
Frakklandi. Við skulum ekki láta
söguna slá ryki í augun á okkur.
Frakkar eru herskáir, oft um of. Hér
hefur alltaf veriö mótstaöa gegn
lýöræðinu. Og þegar hægri öflin missa
þaö vald sem þau álita sig hafa rétt til,
haga þau sér eins og fyrirfólk sem þarf
að setjast til borös með þjónustuliðinu.
1 Frakklandi — eins og víöa annars
staöar — rekast framfarasinnaöir
einatt á blint mótstöðuafl þeirra sem
eru á móti öllum breytingum og á móti
draumsýnum á borö viö þær sem
þrífast allra lengst til vinstri.” —
Eftirmaöur yðar í kvennaráðuneytinu,
Yvette Roudy, kvartaöi nýlega yfir því
aö kvennabaráttan væri dauö og aö
enginn heföi lengur áhuga á málefnum
ráðuneytisins? Hvaö segið sér um
þetta?
Þegar Giscard d’Estaing stofnaöi
ráðuneytiö var honum þaö mikilvægt
aö við værum brautryöjendur á þessu
sviöi. Þetta var nýtt og þó nokkuð
byltingarkennt. Mín reynsla eftir
tveggja ára störf í ráðuneytinu er sú að
ekkert af þeim málum sem þaö tók
fyrir hafi vakiö f ólk til umhugsunar, en
tíarlar rerða aldrei
y
saddir af valdi
Vidtal vid Francoise Giroud, fyrrverandi rádherra í
Frakklandi, sem nýlega sendi frá sér bák
um reynslu konu í karlaheimi