Dagblaðið Vísir - DV - 27.11.1982, Síða 20

20
DV. LAUGARDAGUR 27. NOVEMBER1982.
SigríOur og Sigurður huga að donnu Margaritu.
DV-mynd GVA.
Sprautuðu hvert
annað með pensilíni
— Hvernig gekk ykkur að búa með
öllum þeim aragrúa af skordýrum sem
lifa svo glöðu lífi í Mexíkó?
„Þau voru nú eitt af því sem við kvið-
um dálítið fyrir þegar við fórum að
heiman. Við höfðum meira að segja oft
gantast með það að við værum löngu
farin til Mexikó ef ekki væri pöddu-
hræðsla Jónu.”
„En ég tók nú bara sjálfa mig á sál-
fræðinni,” segir Jóna. ,d5g ákvað að
einbeita mér að því jákvæða við skor-
dýr, t.d. fögrum litum þeirra, listrænu
lagi og áhugaverðri hegðun. Enda fékk
ég nóg tækifæri til aö hugsa um þau,
þvi þakið á húsinu okkar í Puerto Angel
var algjör skordýragarður. Við tókum
meira að segja nokkur sýnishom með
okkur heim, bæði sporðdreka og taran-
túlu. Tarantúluna veiddum við raunar
í fötu áður en við fengum formalín. Við
vorum dauðhrædd um að hún myndi
deyja áður, hún var svo hræðileg mat-
vönd. Við skírðum hana donnu
Margarítu í höfuðið á systur forsetans.
Við vissum líka af slöngum í hæðunum
kringum húsið og þær sóttu mikið í
lónið á nóttunni. En þaö var bara Sig-
ríðursem sá slöngu.
Það kom fyrir að við væmm bitin
þaö illilega af skordýrum að til ígerðar
kom, en þá sprautuöum við hvert
annað með pensilíni sem við keyptum í
sjoppunni. Þar má fá öll algeng lyf og
Mexíkanar hlaupa ógjaman til læknis
með kvilla sína. Þeir hafa ekki efni á
aö borga honum. Hins vegar leita
margir til lyfsalans ef um meiri háttar
sjúkdóm er að ræða. Lyfsalamir eru
yfirleitt snarir við sjúkdómsgreiningar
og láta fólk svo hafa viðeigandi lyf.”
Stóðu eftir á
sundskýlunum
einum saman
— En hvað meö spillinguna? Var
hún minni í Puerto Angel en höfuðborg-
inni?
„Nei, spillingin er alls staðar sama
þjóðarsportið. Þarna vora t.d. tveir
aðilar sem áttu að útdeila veiðileyfum
ókeypis til fiskimannanna, hafnar-
stjórinn og fulltrúi fiskimálaráðu-
neytisins. En ókeypis fengust þau ekki,
heldur seldu þessir ágætu menn leyfin
til að auðga sjálfa sig. Og þegar nokkr-
ir fiskimenn tóku sig til og kærðu þetta
athæfi fengu þeir að finna fyrir því að
fé þetta rann ekki bara í vasa þessara
embættismanna. Fleiri og æðri
embættismenn fengu nefnilega sínar
prósentur af því. Það eina sem fiski-
mennimir höfðu upp úr þvi að kæra
var að þaö lokuðust á þá allar dyr. T.d.
fengu þeir ekki f ramar bankalán.
Þjófnaðir voru líka jafn sjálfsagður
hlutur þarna og annars staöar. T.d.
máttum viö aldrei skilja húsiö eftir
gæslulaust og einu sinni var skónum
okkar stolið á meöan við vorum að
baða okkurá ströndinni.
Annars þurfum við ekki að kvarta
miöað við bandarísku strákana sem
tóku tvo Mexíkana upp í bílinn sinn og
fóru síðan á baöströnd með þeim.
Mexíkanarnir fóm fyrr upp úr vatninu
og báðu um bíllyklana, þeir sögðust
hafa gleymt vindlingapakka í bílnum.
Var ekki að sökum að spyrja að þeir
hurfu á bílnum meö allt hafurtask
Bandarikjamannanna sem stóðu eftir
á sundskýlunum einum saman. En þaö
DV-mynd GVA.
Cucu gmðlr aér á Coco Loco, an si drykkur er blandaður úr gini, mjólk og
safanum úr kókoshnetu.
Indíánadans á hátíð meyjarinnar frá Guada Lupa, teikning eftir Sigriði Eifu.
er samt erfitt að fordæma Mexíkanana
fyrir svona þjófnaði. Iþeirra augumer
bara sjálfsagður hlutur að stela frá út-
lendingum sem þeir telja alla upp til
hópaforríka.
Sama sagan er með erlendar stúlkur
sem em einar á ferð um landiö. Þær
mega ganga út frá því sem vísu að
þeim verði nauðgað. Mexíkönunum
finnst þær bara bjóða upp á það með
því að vera að flækjast um einar á
báti!
Barn fjölskyldunnar
En þetta er nokkuö sem maður lærir
að forðast og þegar maður er kominn
nokkurn veginn inn í lífið þama er ekki
hægt að hugsa sér betra og yndislegra
fólk en Mexíkana. Okkur finnst öllum
ómetanlegt að hafa fengið að deila með
þeim tilvemnni í þessi tvö ár.”
— Og nú erað þið búin að stoöia
bókaútgáfu?
„Já, þaö kom nú þannig til að bóka-
útgáfan sem ætlaði að gefa Undir
Mexíkómána út tímdi ekki að leggja út
í þann aukakostnað sem fylgir mynd-
prentun. Okkur fannst bókin missa
mikið af gildi sínu ef hún kæmi út
myndalaus, annaöhvort væri að gefa
hana myndarlega út eða ekki. Svo við
ákváðum aö gefa hana út sjálf. Hregg
heitir þessi nýstofnaða bókaútgáfa
okkar, okkur fannst það einhvern
veginn ákaflega viðeigandi nafii. Bók-
in er barn allrar f jölskyldunnar, við sá-
um meira aö segja sjálf um útlitsteikn-
ingu.”
— Er önnur Mexíkóför á döfinni hjá
ykkur?
,,Að vísu ekki í bráð, en við erum öll
sammála um að ef okkur tekst
einhvern tímann að eignast ætilegt hús
á ný munum við ekki hika við að endur-
taka ævintýrið. Það væri ekki hægt að
ver ja húsinu betur! jþ