Dagblaðið Vísir - DV - 24.08.1983, Page 31

DV. MIÐVIKUDAGUR 24. AGUST1983.
31
Sandkorn Sandkorn Sandkorn
Em vel og hress
Kyrrsetumenn veröa méðlr
viö þaö eltt aö heyra þær
hetjusögur sem ganga af
bandaríska hlauparanum
Noel Johnson, þcim sem hijép
ofan úr Brelðholti um daginn.
Sagt er aö hann hafi farið i
langan göngutúr eftir hlaupið
og skellt sér síðan á gömlu
dansana um kvöldið. Þar er
sagt að hann hafi dansað eins
og ungiamb fram eftir nóttu
og gjarna viljað bjóða konu
með sér upp á herbergi á
eftir.
Það er eins og spekingur
sagði: „Alit er fertugum fært
og svo verður það iéttara
eftir því sem á líður”.
Bregður nú
nýrra við!
t efnahagslegum ógöngum
og orkukreppu hafa Trabant-
eigendur á íslandi stofnað
með sér samtök sem helta
„Skynsemin ræður”. Ekki
hefur áður borið á því að sá
félagsskapur væri fjöiþjóð-
legur, en það kann þó að
breytast. Sú saga gengur
nefnUega að fljótlega verði
auglýstur tU sölu hjá Sölu-
nefnd varnarliðseigna
Trabant af árgerð 1983,
keyrður 300 kUómetra.
Hafi einhver Kaninn
ákveðið að láta skynsemina
ráöa hefur hann skipt um
skoðun snarlega.
Kemur þar nýr
sáttasemjari?
Það hefur vakið nokkra at-
hygU að Þröstur Ólafsson,
fyrrum aðstoðarmaður fjár-
málaráðherra, hefur verið
ráðinn framkvæmdastjóri
Dagsbrúnar. Það veldur lík-
lega mestu um undrun
manna yfir þessu hversu vel
Þresti tókst að halda aftur af
verkalýðsfélögum þegar
hann var helsti samninga-
Þrtfstw Óiafsson, er hann
sittasemjari framtiðarinn-
ar?
maður ríkisins. Þótti hann
þar traustur og óbifanlegur
verjandi rikiskassans.
En þegar Þröstur hefur
starfað hjá Dagsbrún í
nokkur ár verður hann
kominn með dýrmæta
reynsiu í kjarasamningum
sem mörgum finnst að eigi að
nýta. Þannig hafa heyrst þær
raddir að Þröstur sé hinn
augijósl kandídat í embætti
sáttasemjara ríkisins í fram-
tiðinni!
Iðnaður
áútsölu
Iðnsýningin í Laugardals-
höli, sem annars er hið merk-
asta fyrirtæki, hefur tekið á
sig einkennUega mynd að
sumu leyti. tslenskar mat-
vörur og sæigæti, sem og gos-
drykkir, fást ýmist ókeypis
eða á útsöluprísum í anddyri
Hallarinnar. Raunar hefur
orðið einhver misbrestur á
gjafmildinni þegar birgðir
hafa þrotið.
En mörgum þykir þessi út-
sala stinga í stúf við virðu-
lelka hennar og tilgang og
spyrja hvernig máiið sé hugs-
að til enda. Hvort nokkur
fáist tU þess að kaupa þessar
vörur á réttu verði þegar það
blasir svo við í búðum. Ef þá
iðnrekendurnir verða ekki
búnir aö gefa sig út á kaldan
klakann þegar 50 þúsundasti
gesturinn hefur ropað út sýn-
inguna.
Egill sterki
„Nokkrar gosfiöskur
sprungu” þegar síðasta gos-
stríð kók og pepsí teygði
anga sína inn á Iðnsýninguna
í LaugardalshöU. Pepsi hafði
tryggt sér bás á sýningunni í
tima, en kók gleymt því. Þess
vegna var áUtið að kók hefði
ekki áhuga á henni. JC Vík
sem annast veitinga- og sæl-
gætissöluna leitaðl því tU
pepsí um samninga.
En þegar leið að sýningunni
vöknuðu kókmenn af dvala og
heimtuðu sinn „rétt”. Þeir
voru svo heppnlr að einn bás
losnaði óvart svo að það
bjargaðist. Og í gegnum f élag
sitt þrýstu þeir sér inn í veit-
ingasöluna. TU þess að fuU-
komna jöfnuðinn varð þá að
bjóða Agli sterka með líka
sem EgUsmenn þáðu i undran
ogdjúpriþökk.
Þess vegna er nú meira úr-
val af gosdrykkjum i Höilinni
en á nokkurri annarri sýn-
ingu af þessu tagi fyrr því að
þar hefur kók oftast ríkt í ein-
veldi.
! Sandkornum i gær birtist
greinarstúfur undir fyrir-
sögninni „Framsókn hneyksl-
uð”. Þar var sú saga sögð aö
Guðmundur Bjarnason, þing-
maður Framsóknar, heföi á
fundi framsóknarmanna i
Vík í Mýrdal lýst óánægju
sinni með frammfstöðu
Alberts í sjónvarpsþætti á
föstudagskvöld, þar sem þeir
Ragnar Arnalds leiddu
saman hesta sina.
Eitthvað hefur sú saga
skoiast til á ieiðinni frá Vik tU
Síðumúla þvi að Guðmundur
mun þvert á móti hafa lýst
ánægju sinni með frammi-
stöðu fjármálaráðherra.
Þetta leiðréttist hér með.
Umsjón:
Óiafur B. Guðnason.
Kvikmyndir
Kvikmyndir
Bardagasvarðin á lotti í b-mynd Frankenheimars, émvigið sem nu ma
sjá i Bíóhöllinni.
Bíóhöllin, Einvígið:
Utþvælt efni
BfóhöKin,
EINVÍGiÐ (The Challenge):
Stjórn: John Frankenheimer.
Handrit: Richard Maxwell, John Sayles.
Aöalleikendur: Scott Glenn, Toshiro Mifuna,
Atsuro Nakamura, Galvin Jung, Clyde
Kusatsu, Sab Shimono, Kyioaki Nagai, Miiko
Taka, Shogo Shimada, Kenta Fukasaku.
Tónlist: Jerry Goldsmith.
Framleiöandi: Robert L. Rosen, Ron
Beckman.
Það þarf ekki að eyða mörgum
oröum á gæði þessarar myndar. Þau
eru slök, alit að því hvert sem litið er.
John Frankenheimer kemur hér
fram á sjónarsviðið með eina af B-
myndum sínum. Með The Callenge
er hann augljóslega að reyna að gera
ódýra en jafnframt vinsæla afþrey-
ingu. Þaðteksthonumekki.
Mistökin felast í efniviðnum. Bar-
dagalist Japana og dulúðin, sem þar
hvílir að baki, er orðið svo útþvælt
efni til kvikmyndunar að furðu sætir
að jafnágætir menn og Franken-
heimer skuli ekki vera búnir að snúa
sér að ööru f yrir margt löngu.
Hefðbundnar leiöir eru farnar til
að spinna efnisþráð The Challenge.
Urvinnslan kemur ekki á óvart.
Ahorfendur hafa horft upp á svipuð
vinnubrögð í nær öllum öðrum bar-
dagamyndum af japanska
meiðinum.
Sagan segir frá tveimur sverðum
sem nefnd eru jafningjar (The
Equals). Þau koma frá goðsagnar-
héraöi í Japan og hafa þau haldið
töfrum sínum og mætti í gegnum ald-
irnar. Hlutur töfranna er hvaö
maður getur gert með sverðunum í
höndumsér.
Árið er 1945 í Kyoto í Japan:
Gamall stríðsmaður, að nafni
Takeshi, undirbýr sig til að gefa
elsta syni sínum, Yoshida, sverðin
eins og siður hefur veriö í fjölskyldu
hans í gegnum aldimar. Siðurinn er
brotinn á sviksamlegan hátt af
Hideo, yngri bróður Yoshida, en
hann lætur myrða föður þeirra svo
hann megi eignast sverðin. En Hideo
týnir öðru sverðanna í bardaga í
seinni heimsstyrjöldinni.
Frá þessu atriði er hlaupið yfir
næstu þrjátíu og fimm árin og fimm
þúsund mílur yfir Kyrrahafiö.
1 Los Angeles 1981 kemur sverðið
við sögu í lífi Rick nokkurs Murphy
sem er þriðja flokks áflogahundur,
án fjölskyldu og vina. Honum er
falið það verk, gegn hárri greiðslu,
að afhenda týnda sverðiö sem
fundist hefur af tilviljun í Kaliforníu
til Toshio sem er sonur Yoshida. En
Rick er rænt og Toshia myrtur. Rick
reynir að berjast á móti en örlög
hans fléttast meira í kringum sverð-
ið og við mennina sem svíf ast einskis
að ná því. Það verður ævintýri sem
breytir Rick úr flækingi í æfðan
stríösmann. Það á fyrir honum að
liggja í lok sögunnar að berjast við
Hideo sverðbardaga um hvor bræðr-
anna skuli fá varöveitt sverðin tvö.
Þetta er söguþráðurinn og í sjálfu
sér er hann hvorrki verri né betri en
gengur og gerist um efnisinnihald
þeirra mynda sem fjalla um bardaga
og ofbeldi í einu og öllu. En sem fyrr
segir er úrvinnsla hans ósköp hefð-
bundin og fráleitt frumleg þannig að
útkoman verður enn ein karate-
myndin sem nær ekki að segja eða
sýna neitt nema stundaræsing í besta
falli.
Helstur kosta myndarinnar er sá
að kvikmyndavél og skærum er
stundum beitt af svolítilli snyrti-
mennsku sem gerir heildaryfirbragð
hennar ekki eins tómlegt og annars
væri. En þetta fær litlu bjargað.
Kvikmyndin Einvígið nær ekki að
rísa undir nafni góðrar bardaga-
myndar þótt hún hafi alla tilburði til
þess. Uppbygging myndarinnar er
of fálmkennd, leikurinn alltof
slakur og snauður og svo nær myndin
að vera langdregin á köflum sem
allajafna þykir ekki vera gildum
slagsmálamyndum til góös.
-Sigmundur Ernir Rúnarsson.
Menning Menning Menning
Kristinn Slgmundsson. Eyjótfur Melsted segir hann hafa tekið „áheyr-
endurmeð trompi" 6 tónleikunum i Gerðubergi 22. ágúst síðastiiðinn.
Á afmælisdögum sínum hefur
Reykjavíkurborg gefið sjálfri sér og
þeim öðrum, sem þess vilja njóta,
gjafir í formi listflutnings. Hefur
borgin að jafnaöi valiö sér góðar af-
mælisgjafir, þá sérstaklega hvað
tónlistarflutning snertir. Nú stytt-
ist óðum í afmælið stóra, þegar tvö
hundruð ár verða liðin frá því að
Reykjavík af danskri konungsnáö
fékk bréf upp á aö mega kallast
kaupstaður. Því skyldu menn halda
að heldur væri til sparaö, svona rétt
fyrir stórhátíð. Eöa var það kannski
óvart, að borgaryfirvöld gengust
fyrir einhverjum stórkostlegustu
söngtónleikum ársins uppi í Gerðu-
' bergi á Reyk ja víkurviku?
Tekið með trompi
Kristinn Sigmundsson tók áheyr-
endur með trompi. Svo gjörsamlega
að salarkrílið, sem óvart varð á
sínum tíma aö tónleikasal, troðfyllt-
ist. Margir urðu frá að hverfa og
hann varð aö syngja aftur næsta
kvöld. Þá dugði ekki minna en sjö
hundruð fermetra salur í sömu bygg-
ingu. Oinnréttaður, að vísu, og meira
að segja ekki rykbundinn og með
grasmottum í lofti til að hljóðein-
angra nógu rækilega, enda ætlaður
til varðveislu og lesturs bóka.
En svoleiðis smámuni láta stór-
söngvarar ekki á sig fá. Með sinni
stórkostlegu rödd náði Kristinn að
fylla þetta uppstoppaða gímald ómi,
sem seint mun gleymast. Vitað var
að Kristinn væri góöur þegar hann
hélt utan til frekara náms í sönglist.
En að einn söngvari tæki svo stór-
stígum framförum á jafnskömmum
tíma hafði mann varla órað fyrir.
Hans mikla rödd hefur náð aö
blómstra, ef svo má að orði komast.
Átakalaust syngur hann aríur eins
og Credo in un Dio úr Othello og þá
ekki síöur Nemico della Patria, eða
óvin föðurlandsins, úr óperu Gior-
danos, André Chénier. Eða þá þann
fræga Söng nautabanans úr Carmen.
Best fannst mér samvinna Jónasar
og Kristins í sönglögunum, bæði
þeim íslensku og erlendu. Meðferð
Tónlist
Eyjólfur Melsted
þeirra á þjóðlagaútsetningum Britt-
ens var hreint frábær.
Hlutverk pianistans við undirleik í
óperuaríum er næsta vandasamt.
Hann þarf að leika heila hljómsveit,
oft í misgóðri samantekt. Hlutverki
sínu skilaði Jónas vel, en hljómlaus
salurinn og næsta veigalítið verk-
færið, sem vart er til átaka búið,
leiddu af sér að í fyrsta sinn greindi
ég, undir lok tónleikanna, þreytu-
merki i leik þessa dugmikla píanista.
Ágóðum
grunni byggt
Hápunktur tónleikanna var fyrir
mér að heyra hversu stórkostlega
Kristinn fór með ,,Sönginn til kvöid-
stjörnunnar”, úr Tannháuser og
,,Deh, vieni alla Finestra” (góða,
komdu þér nú út að glugganum, eins
og gárunginn sagði) úr Don Gio-
vanni. I hvorugri þessara aría er
nokkuð hægt að fela og útilokað að
skýla sér á bak við neinar tækni-
brellur. Þar stendur söngvarinn ber-
skjaldaður og opinberar getu sína og
kunnáttu. Kom þar gleggst í ljós að
hann hefur á góðum grunni að
byggja, syngur umfram allt hreint
og af næmum skilningi á viðfangs-
efni sínu. Það heitir óheppni, ef
slíkur stórsöngvari, og fjölhæfur í
þokkabót, verður ekki fastagestur á
fjölum hinna stóru óperuhúsa innan
skammstíma. -EM.
Stórkost-
legur
söngur í
Gerðubergi
Tónleikar á vegum Reykjavíkurviku í
Menningarmiðstöflinni við Gerðuberg 22.
ágÚ8t
Flytjendur:
Krístinn Sigmundsson og Jónas Ingimundar-
son.
Á efnisskrá:
íslensk þjófllög og sönglög og aríur eftir:
Karl Otto Runólfsson, Árna Thorsteinsson,
Benjamin Brítten, Charles Ives, Richard
Wagner, Charles Gounod, Wolfgang Ama-
deus Mozart, Umberto Giordano, Guiseppe
Verdi og Georges Bizet.