Dagblaðið Vísir - DV - 12.11.1983, Side 34

34
DV. LAUGARDAGUR12. NOVEMBER1983.
Heilsugæslustöð í Ólaf svík
Innanhússfrágangur
Tilboð óskast í innanhússfrágang Heilsugæslustöðvar í Olafs-
vík. Húsið er ein hæð, um 740 m2. Byggingin er fokheld.
Verkinu skal að fullu lokið 1. nóv. 1984.
Útboðsgögn verða afhent á skrifstofu vorri gegn 5.000 kr.
skilatryggingu.
Tilboð verða opnuð á sama stað miðvikud. 30. nóv. 1983 kl.
11.00.
INNKAUPASTOFNUN RÍKISINS
BORGARTÚNI 7 SÍMI 26844 PÓSTHÓLF 1441 TELEX 2006
Brio
kerrur
og vagnar
Baby
Björn-
búðin
Laugavegi 41,
sími 24988.
HJÓLA-TJAKKAR
Opið laugardaga
kl. 10-12.
Síðumúla 17-Simi 37140
Pósthólf 5274— 125 Reykjavik
Sendum gegn póstkröfu
m
ttBÚD/fit
komnir aftur
Tvœr stœrðir:
2 tonn kr: 3.950.
11/2 tonn kr: 3.800
Einnig spindiitjakkar,
gírkassalyftur
og búkkar.
Menning Menning Menning
Þjóflloikhúsið:
NÁVlGI
eftir Jón Laxdal
Þýfling: Árni Bergmann
Lýsing: Hávar Sigurjónsson
Búningar: Guðrún Sigríflur Haraldsdóttir
Leikmynd: Björn G. Björnsson
Leikstjórn: Brynja Benediktsdóttir
og Jón Laxdal.
Mikil prýði var að Rut: Guðrúnu
Stephensen í hlutverkinu í Þjóöleik-
húsinu í fyrrakvöld, svo dauöans
dapurlegt sem það annars var. Þeg-
ar hún tók til máls var eins og lifnaði
dálítið ljós á sviöinu, eygja mætti á-
væning af yrkisefni í því sem á gekk
í leiknum. En þaö var ekki nema þá.
Og hrökk engan veginn til.
Hvemig á annars aö lýsa leik eins
og þessum? Svo mikið er víst að efni
hans feist eða á að felast í
manngerðunum, persónulýsingum í
leiknum, aö hann f jallar um dáðleys-
ingja og draumamenn, og er á þeim
feikilegt drykkjudrabb leikinn út í
gegn. Þeir Paul og Rudolf: Róbert
Arnfinnsson og Borgar Garðarsson
láta sig í vímunni dreyma um þaö að
búa til bíó. Eða svo var að heyra á
þeim. Og eru þó báðir tveir frá
byrjun alveg klárir á því að það
versta sem fyrir þá kæmi væri að
draumurinn rættist og þeir ættu eða
mættu til að fara að gera bió i
alvörunni. 1 þær kringumstæður hafa
þeir alls óvænt ratað í leikslokin og
er sú uppákoma hvorki trúlegri né
ótrúlegri en annaö sem fyrir ber í
leiknum.
Vandræðin eru þau að ógemingur
verður að festa hug og trú á þá
Leiklist
Ólafur Jónsson
félaga, Rudolf og Paul sem möguleg-
ar manngerðir, hvað þá
einstaklinga. Sama þótt góöir
leikendur, Róbert og Borgar, leggi
orku og alúð í hlutverkin. Þeir
virðast einfaldlega úr lausu lofti
gripnir, aldeilis innantómir, og þess-
vegna fátt til ráöa annaö en fylla þá
sem fyrst. I þessu kann að liggja
gæfumunur þeirra og Rutar, allténd
fékk hún í meðfömm Guðrúnar
Stephensen, talsmátinn, fasið og
upplitiö á henni öllu heldur en neitt
sem hún beinlínis sagði eða aöhafðist
á sviöinu, svip eða keim af
raunverulegum kvenmanni. Og
vakti þar með í bili hugboð um
eiginlegt efni undimiðri hinum
ankannalegu hlutverkum og
atburðarás á sviðinu. öfugt við þá
Paul og Rudolf hefur h'ka Rut eitt-
hvað að segja sjálf i leiknum, fuh
með slúður, hugmyndir, minningar,
alls konar rugl, og sá ávæningur af
atburðarás sem greina má í leiknum
varðar afstöðu hennar til þeirra.
Trúir hún á þá, sér í gegnum þá eða
tekur hún þátt í leiknum með þeim?
Þetta er að vísu ónógt til að vekja
neinn eiginlegan áhuga á efninu. En
það varð semsé langhelst gaman að
einræðum Guðrúnar í leiknum.
Vart verður dregið í efa að fyrir-
ætlun höfundar með leiknum sé
dyggilega framfýlgt í sviðsetningu
þeirra Brynju Benediktsdóttur. Og
nógir kraftar eru lagöir í leikinn. Sú
fyrirætlun virðist bara í meira lagi
óskýr og eftir því marklaus:
einungis uppmálun hinna dáölausu
drabbara, óbreytt frá byrjun,
einhverslags trúðleikur þeirra í
kringum konuna í leiknum. Af hverju
ekki gefja sjans á því að taka þá að
einhverju marki trúanlega, þó ekki
væri nema í blábyrjun leiks eða
frameftir fyrsta þætti? Þá yrði
annar þáttur allténd skiljanlegri og
gæti líkastil orðið skemmtilegri: þar
dúkkar upp rithöfundur: Baldvin
Halldórsson sem endilega hreint vill
láta þá félaga búa til bíó eftir
bókinni sinni. Og sami karlfugl
hnýtir um síðir endahnút á leikinn,
alveg upp úr þurru. En það er ekki.
um að tala neina eiginlega fram-
vindu í leiknum eins og hann kemur
fyrir, hann stendur kyrr, að því leyti
sem hann snýst ekki hringinn í
kringum Rut. Og aðalefniö, lýsing
hinna óskemmtilegu félagsbræðra,
öldungis ómegnugt um að vekja á sér
svo sem neinn áhuga.
Það verður að segjast eins og er:
óskiljanleg ráðabreytni aö taka svo
ósaminn leik sem Návigi upp á
aðalsviði Þjóðleikhússins. En þótt
Jóni Laxdal láti ekki að yrkja kann
hann að eiga þangað annað erindi: ’
að leika sjálfur. Það er vonandi að
næsta heimkoma lánist betur.
TIL BÍÓ
Borgar Garðarsson og Guðrún Stephensen í Mntverkum sinum i leikritinu Návigi eftir Jón Laxdal sem frumsýnt
var í Þjóðleikhúsinu á fimmtudagskvöld.
AÐBÚA