Dagblaðið Vísir - DV - 09.08.1986, Blaðsíða 19

LAUGARDAGUR 9. ÁGÚST 1986.
19
Hvor í sínu lagi erum við bara nokkurn veginn eðlilegir, fullyrða þeir Gísli Snær og Ævar Örn. Saman láta þeir yfirleitt alltaf eins og hálfvitar.
DV-myndir Óskar Örn
Hvaö er það sem selst aldrei, glymur i eyrunum á manni allan liðlangan
daginn, er alveg ótrúlega leiðinlegt og kemst ekki i skottið á langferðabil?
- Auglýsing á rástvö. Ha, ha, ha. Umsjónarmenn Poppkorns i essinu sínu.
„Hvaöa fóik er þetta eiginlega?" Ríkharður rokkari veður á blaðamann og
Ijósmyndara sem i mesta grandaleysi fylgdust með upptökum.
í Gísla. „Það er nú bara af því þú
fékkst að borða tertuna. Þú ást nú
alveg rosalega."
Leikið af fingrum fram
„Djöf... vitleysa er þetta. Hvernig
kemur þetta eiginlega út á mynd?“
segir Gísli Snær þegar búið er að
taka upp atriði þar sem þeir félagar
gera grín að stríðinu milli Skriðjökl-
anna og rásar tvö. „Þetta er fínt.
Þetta stendur,“ kallar Jón Egill inn-
an úr upptökuherberginu. Og það
sem Jón Egill segir að standi, það
stendur. Og þá er bara að skella sér
í næsta atriði.
Milli þess að framlag þeirra Gísla
og Ævars er tekið upp eru spiluð
músíkmyndböndin sem nota á í þætt-
inum og allt tekið upp á eitt og sama
bandið. Meðan á því stendur skipta
félagarnir um föt og æfa næsta at-
riði. Það væri synd að segja að hér
væri á ferðinni þaulæft prógramm.
Oft er bara leikið af fingrum fram
og endanlega útfærslan, sú sem
áhorfendur sjá á skjánum, alls ekki
eins og til stóð í upphafi.
Mistökin látin standa
„Formlega á að skila vélritaðri
dagskrá til stjórnanda þáttarins, það
er að segja til Jóns Egils. „Við gerð-
um það í nokkur fyrstu skiptin,"
segja þeir félagar og glotta hvor
framan í annan. „En við gáfumst
fljótlega upp á því. Það stóðst hvort
eð er aldrei. Núna vinnum við út frá
ákveðinni beinagrind, misjafnlega
ítarlegri, Síðan kemur stundum fyrir
að einhver mistök verða í upptök-
unni og okkur finnast mistökin
skemmtilegri en upphaflega útgáfan
og látum það þá bara standa. Stund-
um dettur okkur líka, eða einhverj-
um öðrum hér, eitthvað smellið í hug
og þá framkvæmum við það.“
Og það fengu blaðamaður og ljós-
myndari helgarblaðsins svo sannar-
lega að reyna er þau, blásaklausir
áhorfendurnir, voru miskunnarlaust
notaðir í eina kynninguna án þess
að vera tilkynnt um það fyrirfram.
„Já, það gerist margt skrýtið í upp-
töku,“ segir Ævar Orn alvarlegur.
„Ég held það hafi enginn búist við
þessu. Við áttum til dæmis alls ekki
von á þessu,‘ bætir hann við og getur
nú ekki haldið alvörusvipnum lengur
þegar hann sér aulasvipinn á andliti
blaðamanns sem var hálfdofmn eftir
þessa fyrstu og mjög svo óvæntu
sjónvarpsreynslu sína.
Nokkurn veginn eðlilegir hvor
í sínu lagi
Sumt fólk virðist aldrei-geta verið
alvarlegt. Gísli Snær og Ævar Örn
sýnast vera af þeirri gerðinni. Láti
þeir út úr sér setningu, sem manni
gæti virst töluð í alvöru, fylgir alla
jafna önnur vafasöm á eftir svo við-
mælandi fyllist tortryggni. Eða hvað,
strákar. Látið þið alltaf eins og vit-
leysingar?
„Nei, nei,“ segir Gísli Snær. „Við
lítum einfaldlega á þetta sem atvinnu
okkar. Þú sást nú bara hvað ég var
álvarlegur í einni upptökunni áðan
þegar ég var að skamma Ævar fyrir
að vanda sig ekki.“
„Svona þér að segja," bætir Ævar
Örn við, „hvor í sínu lagi látum við
nokkurn veginn eins og eðlilegir
menn. Við hittumst fyrst fyrir tveim-
ur árum á ráðstefnu skiptinema og
létum þar eins og hálfvitar. Og höfum
haldið því áfram síðan hvenær sem
við komum saman.“
Átroðningur á skemmtistöð-
um
Poppkornsgæjarnir hafa oft orðið
fyrir átroðningi eftir að þeir byrjuðu
með þessa þætti, sérstaklega á
skemmtistöðum. Þá finna margir hjá
sér ómótstæðilega þörf fyrir að ræða
við þá félaga og ýmist rakka þá nið-
ur eða hrósa þeim og gefa góð ráð.
„Þetta eru bæði aðdáendur og and-
stæðingar og ég veit svei mér ekki
hvorir eru verri. Verst af öllu þykir
mér þegar fólk er að koma og biðja
mann um að spila eitthvert ákveðið
lag,“ segir Ævar Örn.
Sannleikurinn er nefnilega sá að
strákarnir ráða engu um þetta, hafa
í raun ekkert val. Plötufyrirtækin
einfaldlega senda þeim myndbönd og
það væri synd að segja að það væri
offramboð á þeim varningi. Plötufyr-
irtækin virðast þeirrar skoðunar að
það hafi lítil eða engin áhrif á plötu-
sölu hvort lög af þeim sjást í sjón-
varpi eða ekki. Og þar sem
myndbönd eru dýr finnst þeim ekki
taka því að leggja neina áherslu á
innflutning á tónlistarmyndböndum.
Endurspeglar ekki tónlistar-
smekkinn
„Og það er sko á hreinu að þessir
þættir endurspegla ekki okkar tón-
listarsmekk, langt því frá,“ segir
Gísli Snær og er mikið í mun að
sannfæra menn um það. Síðan telur
hann upp nokkrar af uppháhalds-
hljómsveitum þeirra félaga og það
er rétt að fæstar þeirra hafa verið
tíðir gestir í tónlistarþáttum sjón-
varpsins. Hljómsveitir eins og The
Smiths, Stranglers, Blue Monkeys,
Killing Joke og margar fleiri sem
seint verða flokkaðar undir eitthvert
léttmeti.
„Margir virðast nefnilega halda að
við séum að sýna okkar uppáhalds-
lög. Margir kunningja okkar hafa
verið að skammast í okkur fyrir að
sýna þetta eða hitt lagið og segjast
alveg hafa misst allt álit á okkur
vegna þess. En lagavalið í þáttunum
gefur bara enga mynd af okkar mús-
íksmekk,“ segir Ævar Örn.
„Sannleikurinn er sá að við erum
báðir miklir áhugamenn um tónlist,
pælum mikið í músík. Maður á góðar
græjur og ég kaupi að meðaltali eina
til tvær plötur á viku,“ bætir Gísli
Snær við.
Fyndinn í fjörutíu ár
En hvað ætla félagamir að
skemmta íslenskum táningum lengi
enn?
„Við verðum út september,“ svarar
Gísli. „Og þá verður þetta sennilega
boðið út eins og seinast. Það er best
að fá nýtt fólk í þetta með nýjar
hugmyndir. Við viljum sjálfir hætta.
Þetta var ákveðið fyrir löngu. Það
er best að hætta áður en allir eru
orðnir leiðir á manni.
Við viljum ekki festast í þessum
hlutverkum eins og margir hafa orð-
ið fyrir sem hafa verið ofnotaðir. Við
viljum ekki vera söluvarningur.
Fólkið á okkur ekki. Við viljum vera
fjarlægir. Og þess vegna er tími til
kominn að hverfa af skjánum. Það
er þrey tandi að vera þekkt andlit.
Og ég get ekki hugsað mér neitt
ömurlegra en að fá framan í mig:
Heyrðu, væni, þú ert búinn að vera
fyndinn í fjörutíu ár. Þakka þér fyr-
ir, vinur, og bless,“ segir Gísli Snær.
Og hvað stendur þá til?
„Við höfum báðir áhuga á öllu sem
tengist fjölmiðlun," svarar Ævar.
„Og ég ætla út í fjölmiðlanám í
haust." Og Gísli Snær segist hafa
mikinn áhuga á að prófa hvernig er
að vera hinum megin við kvik-
myndatökuvélina.
Svo það er ekki ólíklegt að við
fáum meira að heyra frá þessum
umdeildu sprelligosum þó við neyð-
umst til að þrauka mánudagskvöldin
án þeirra næsta vetur.
-VAJ