Dagblaðið Vísir - DV - 12.01.1988, Qupperneq 4

4
ÞRIÐJUDAGUR 12. JANÚAR 1988.
Fréttir
Farmanna- og fískimannasambandið að klofna:
Vélstjórar vinna að
stofnun landssambands
- stefha á allsherjaratkvæðagreiðslu um samþykki að ganga ur Farmannasambandinu
„Það er ekkert launungarmál að
við stefnum að því að stofna lands-
samband vélstjórafélaga og að
vélstjórar segi sig úr Farmanna-
og fiskimannasambandinu. Til
þess þarf almennur félagsfundur í
Vélstjórafélagi íslands að sam-
þykkja að allsheijaratkvæða-
greiðsla fari fram um að segja
félagið úr Farmannasambandinu,"
sagði Helgi Laxdal, formaður Vél-
stjórafélags íslands, í samtali við
DV.
Fyrir utan Vélstjórafélag Islands
eru 3 önnur vélstjörafélög í
landinu, Vélstjórafélag Vest-
mannaeyja sem einnig er í Far-
mannasambandinu, Vélstjórafélag
Suðurnesja sem er í Sjómannasam-
bandi íslands og Vélstjórafélag
Ísaíjarðar sem er í Alþýðusam-
bandi Vestíjarða.
Helgi Laxdal sagði að áhuginn
beindist að því að ná öllum vélstjór-
um landsins í eitt samband en nú
eru um 2400 félagar í öllum vél-
stjórafélögunum. Um helmingur
þessara félaga eru vélstjórar sem
vinna í landi.
Helgi var spurður hvers vegna
vélstjórar stefndu að úrsögn úr
Farmannasambandinu? Hann
sagði að það kostaði peninga að
vera í Farmannasambandinu. Vél-
stjórafélag íslands greiðir árlega
um 600 þúsund krónur í félagsgjöld
til sambandsins. Þar fyrir utan fær
Farmannasambandið, ásamt
Landssambandi íslenskra útvegs-
manna og Sjómannasambandinu,
greitt úr útflutningssjóði sjávaraf-
urða. Upphæðin, sem samböndin
fá greidda, fer eftir höfðatölu fé-
laga. Hlutur Farmannasambands-
ins er 6,5 milljónir króna á ári og
þar af eru um 2,4 milljónir króna
vegna vélstjóra.
„Við getum sannarlega notaö
þessar 3 milljónir á ári betur ef við
fengjum þær sjálfir og værum í sér
sambandi," sagði Helgi Laxdal.
-S.dór
Otto H. James Olsen, framkvæmdasfjóri skreiðarútftytjenda í Noregi:
Ásakar íslendinga um
undirboð á Ítalíumarkaði
Islenska skreiðin er mun lakarí en sú norska og veldur það 10% lægra
verði á íslensku skreiðinni.
Otto James Olsen, framkvæmda-
stjóri samtaka skreiðarframleiðenda
í Noregi, segir í viðtali við norska
sjávarútvegsblaöið „Fiskaren" fyrir
skömmu að íslendingar undirbjóði
skreið á Ítalíumarkaði. í samtali við
DV í gær sagði Olsen að verð á bestu
tegund af skreið væri allt að 50 krón-
um norskum lægra fyrir kílóiö hjá
íslendingum en Norömönnum á ítal-
íu. Hann sagði að Norðmenn fengju
100 til 120 krónur norskar fyrir kílóið
af berstu skreiðinni á Ítalíumarkaði
eða 570 til 680 krónur íslenskar.
Samkvæmt verðskrá, sem við-
skiptaráöuneytið hefur sent skreið-
arframleiðendum hér á landi, er verð
á bestu skreið til Ítalíu 14.000 dollarar
fyrir tonnið eða 504 krónur íslenskar
fyrir kílóið.
„Það er misskilningur hjá Norð-
mönnum ef þeir halda að við séum
að undirbjóða skreið á Ítalíumark-
aði. Vegna sérsamninga Norðmanna
er aðeins 3% tollur á þeirra skreið
en 13% á íslenska. Þar ofan á bætist
að íslenska skreiðin er lakari en sú
norska og veldur þaö 10% lægra
yerði. Þegar ítalamir bleyta skreið
upp er nýtingin á íslensku skreiðinni
lakari en á þeirri norsku. Það er því
20% lægra verð sem við fáum fyrir
skreiðina en Norðmenn," sagði Ólaf-
ur Björnsson, formaður Samlags
skreiðarframleiðenda, í samtali við
DV.
Ólafur sagði að íslenskir skreiðar-
framleiðendur væru búnir að láta
rannsaka íslensku skreiöina, bæði
heima og erlendis. Staöreyndin væri
að hún er lakari en sú norska en
hvers vegna getur enginn útskýrt
nákvæmlega. Munurinn á nýting-
unni, þegar íslenska og norska
skreiðin er bleytt upp, er um 14%.
„Það er því allt annað en undirboð
sem veldur því að við fáum lægra
verð en Norðmenn fyrir skreiðina,"
sagði Ólafur Bjömsson.
-S.dór
Tjamargata 20:
i
samræmi
viðlög
„Þetta húsnæði er alveg ömgg-
lega ekki í samræmi viö lög.
Húsiö er ekki aögengilegt Þaö er
ákjósanlegt að allir eigi greiðan
aðgang í opinberar stofi)anir,“
sagði Áslaug Brynjólfsdóttir,
fræöslustjóri í Reykjavík.
Fræðsluskrifstofan er að flytja
úr Tjamargötu 20. Þangað em
hins vegar að flytja ellimálafull-
trúi og heimilishjálp Reykjavík-
ur.
Áslaug þekkir húsið vel og er
auk þess í svæðisstjóm um mál-
efni fatlaöra. Hún telur að
Tjarnargata 20 sé ekki heppilegt
húsnæði fyrir stofnanir eins og
ellimálafulltrúa og heimilishjálp.
Félagsmálastjórinn í Reykjavík
hefur sagt að Tjarnargata 20 sé
mun heppilegra hús en þaö sem
ellimálafulltrúi og heimilishjálp
vom áður til húsa í, þaö er Tjam-
argata 11, Það hús á aö fara aö
flytja vegna fyrirhugaöra fram-
kvæmda við ráðhúsbygginguna.
í byggingarlögum segir meðal
annars: „Aðkoma að opinberum
byggingum, svo sem pósthúsum,
verslunum, skólum, kirkjum,
bókasöfnum, sundlaugum, leik-
húsum, kvikmyndahúsum,
bönkum, apótekum og svo fram-
vegis, skal vera þannig, að unnt
sé fyrir fólk í hjólastól að komast
þar inn og út hjáiparlaust."
Baldur Andrésson arkitekt á
sætí í samstarfsnefnd um ferli-
mál fatlaðra. Hann segir að
enginn vafi sé á, að húsið aö
Tjamargötu 20 skorti flest þaö
sem prýða á opinbert þjónustu-
húsnæði varðandi aðgengileika
og umbúnað í þágu hreyfihami-
aðra.
„Það er á hinn bóginn ekki mitt
að dæma um lögmæti ákvarðana
borgaryfirvalda í Reykjavík,"
sagði Baldur Andrésson.
-sme
I dag mælir Dagfari
Enn eru að berast nýjar fréttir frá
Þjóðhagsstofnun um nýja þjóð-
hagsspá. Eftir því sem þessar sömu
fregnir herma verður nýja spáin
sýnu verri en sú síðasta, enda em
spárnar hjá Þjóðhagsstofnun eins
og veðrið, óútreiknanlegar og
sviptisamar. Fyrir fólk úti í bæ,
sem ekki hefur vit á hagfræði, kem-
ur það spánskt fyrir sjónir hvemig
þjóðhagsspár geta breyst frá einum
mánuði til annars. Jafnvel frá einni
viku til annarrar. Maöur veit svo
sem að þjóðarhagurinn er fallvalt-
ur og breytilegur en ekki hafði
maður áttað sig á því að hann gæti
sveiflast til á jafnstuttum tíma.
Helst hefur maður á tilfinningunni
að spámar ráðist af því hvemig
hagfræðingarnir hafa það, eða
hvort þeir em í góðu skapi eða
vondu. Það er að minnsta kosti
ekki einleikið hvemig spámar
sveiflast til í hæðum og lægöum frá
degi til dags, svona nokkum veginn
eftir því hvemig hagfræðingamir
fara fram úr á morgnana. Það þarf
ekki meira til svo þjóðarhagurinn
breytist til hins verra?
Nú á sem sagt viðskiptahallinn
að aukast, þjóðartekjurnar að
dragast saman, útflutningurinn að
minnka og verðbólgan að vaxa.
Spáð í þjóðarhag
Þjóðhagsstofnun segir að varla
komi til greina að halda sama
kaupmáttarstigi. Þetta er sem sagt
allt á góðri leið til andskotans og
ríkisstjórnin ræður ekki neitt við
neitt, enda eru ráðherrarnir farnir
að vara fólk við veröbólgunni sem
það kallar yfir sig ef það heimtar
hærra kaup. Allt er þetta versnandi
ástand meira og minna fólkinu að
kenna og eitt er allavega víst, að
ekki verður hægt að bjarga því sem
bjargaö verður nema þetta sama
fólk skilji hvað þjóðarhagurinn er
bágur og sætti sig við sultarkjörin
meðan verið er aö rétta hann við.
Við þessar aðstæður hefur
Verkamannasambandið ákveðið
að skera upp herörið. Nú liggur
óvinurinn vel við höggi. Verka-
mannasambandið ætlar að hefja
herferð um allt land og hvetja fé-
laga sína til að láta nú kné fylgja
kviði og heimta kauphækkanir í
öfugu hlutfalli við þjóöarhaginn.
Enda er það í samræmi við stefnu
alþýðusamtaka og verkalýðsfélaga
á blómaskeiði verðbólgunnar að
æsa fólkið í verkfoll og kjarakröfur
til að kynda undir verðbólguna og
hallærisástandið þegar ekkert er til
skiptanna.
Áf þeim skæruhernaði, sem nú
er verið að skipuleggja, er kristalt-
ært að verkalýðurinn mun staðráö-
inn í að láta ekki hrakspámar um
þjóðarhaginn hafa áhrif á sig, nema
þá til að styrkja hrakspámar, með
kröfugerð, sem kyndir undir vænt-
anlegar hrakfarir. Samkvæmt
yfirlýsingum ráðherranna er þjóð-
arhagurinn undir því kominn að
launþegar sætti sig við sultarkjörin
og það verður þá þeim að kenna
ef hrakspárnar rætast. Ekki Þjóð-
hagsstofnun, ekki ríkisstjóminni,
ekki einstökum stjórnarflokkum,
.heldur launþegunum í landinu sem
ætla að kippa fótunum undan þjóö-
arhagnum með því að heimta hærri
laun.
Ekki man Dagfari eftir að þetta
hafi verið öðmvisi. Að vísu má við-
urkenna að til skamms tíma vom
engar Þjjóðhagsstofnanir, sem
spáðu um þjóðarhag, eftir því
hvernig liggur á hagfræðingunum.
En hallæri eða hrakfarir hafa aldr-
ei veriö ráðhermm að kenna á
íslandi. Þeir stuðla bara að góðæri
sem er þeim aö þakka. En hallæriö
er öðrum að kenna. Laun heimsins
em hins vegar vanþakklæti og
verkalýðurinn hefur aldrei kunnað
að meta góðærið sem ráðherramir
bera ábyrgð á. Og svo þegar hallæ-
rið kemur, sem enginn ráðherra
hefur neitt með að gera, rís þessi
sami verkalýður upp á afturfæt-
urna og ætlar að færa sér hrak-
spámar í nyt, með því að heimta
hærri laun.
Slík og þvílík framkoma á eftir
að hefna sín og ríkisstjómin mun
líta þetta alvarlegum augum og
hagfræðingamir munu komast í
vont skap og ef að líkum lætur
verða þær ekki glæsilegar, þjóð-
hagsspámar, á næstunni. Menn
gera ekki góöar spár þegar illa ligg-
ur á þeim og verkalýðurinn ætlar
að eyðileggja framtíðarhorfurnar
með því að kynda undir verðbólgu,
viðskiptahalla og versnandi þjóð-
arhag að ráðherrunum forspurö-
um.
Dagfari